تبیان، دستیار زندگی

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَن يُؤْذَنَ لَكُمْ إِلَى طَعَامٍ غَيْرَ نَاظِرِينَ إِنَاهُ وَلَكِنْ إِذَا دُعِيتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانتَشِرُوا وَلَا مُسْتَأْنِسِينَ لِحَدِيثٍ إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ يُؤْذِي النَّبِيَّ فَيَسْتَحْيِي مِنكُمْ وَاللَّهُ لَا يَسْتَحْيِي مِنَ الْحَقِّ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِن وَرَاء حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَمَا كَانَ لَكُمْ أَن تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلَا أَن تَنكِحُوا أَزْوَاجَهُ مِن بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِكُمْ كَانَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمًا

سوره : الاحزاب  آیه شماره : 53

ریشه کلمه : دعو

فعل : دعو

معنی : خواندن، حاجت خواستن، استمداد ، صدا زدن، طلبيدن، ناميدن، خواهش، دعوت کردن، کسي را پرستيدن «دعاء الثبور» آرزوي مرگ «ادّعاء» دوست داشتن، تمايل، خواهش

توضیح : در مورد [مريم:91] «دعوا» ممكن است از «دعا» به معنى نام نهادن باشد و ممكن است از «دعا» به معنى نسبت دادن باشد. از دعا گاهى ناميدن و تسميه مراد است مثل «دعوت ابنى هذا زيداً» يعنى او را زيد ناميدم. گفته اند: دعا مطلق خواندن و نداء خواندن با صداى بلند است يا اينکه نداء گاهى فقط خواندن است بدون ذكر اسم ولى دعا بيشتر باذكر اسم است. «ادعياء» پسر خوانده