تبیان، دستیار زندگی

وَأَنذِرِ النَّاسَ يَوْمَ يَأْتِيهِمُ الْعَذَابُ فَيَقُولُ الَّذِينَ ظَلَمُواْ رَبَّنَا أَخِّرْنَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ نُّجِبْ دَعْوَتَكَ وَنَتَّبِعِ الرُّسُلَ أَوَلَمْ تَكُونُواْ أَقْسَمْتُم مِّن قَبْلُ مَا لَكُم مِّن زَوَالٍ

سوره : ابراهيم  آیه شماره : 44

ریشه کلمه : دعو

فعل : دعو

معنی : خواندن، حاجت خواستن، استمداد ، صدا زدن، طلبيدن، ناميدن، خواهش، دعوت کردن، کسي را پرستيدن «دعاء الثبور» آرزوي مرگ «ادّعاء» دوست داشتن، تمايل، خواهش

توضیح : در مورد [مريم:91] «دعوا» ممكن است از «دعا» به معنى نام نهادن باشد و ممكن است از «دعا» به معنى نسبت دادن باشد. از دعا گاهى ناميدن و تسميه مراد است مثل «دعوت ابنى هذا زيداً» يعنى او را زيد ناميدم. گفته اند: دعا مطلق خواندن و نداء خواندن با صداى بلند است يا اينکه نداء گاهى فقط خواندن است بدون ذكر اسم ولى دعا بيشتر باذكر اسم است. «ادعياء» پسر خوانده