تبیان، دستیار زندگی

هُوَ الَّذِي خَلَقَكُم مِّن نَّفْسٍ وَاحِدَةٍ وَجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِيَسْكُنَ إِلَيْهَا فَلَمَّا تَغَشَّاهَا حَمَلَتْ حَمْلاً خَفِيفًا فَمَرَّتْ بِهِ فَلَمَّا أَثْقَلَت دَّعَوَا اللّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحاً لَّنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ

سوره : الاعراف  آیه شماره : 189

ریشه کلمه : دعو

فعل : دعو

معنی : خواندن، حاجت خواستن، استمداد ، صدا زدن، طلبيدن، ناميدن، خواهش، دعوت کردن، کسي را پرستيدن «دعاء الثبور» آرزوي مرگ «ادّعاء» دوست داشتن، تمايل، خواهش

توضیح : در مورد [مريم:91] «دعوا» ممكن است از «دعا» به معنى نام نهادن باشد و ممكن است از «دعا» به معنى نسبت دادن باشد. از دعا گاهى ناميدن و تسميه مراد است مثل «دعوت ابنى هذا زيداً» يعنى او را زيد ناميدم. گفته اند: دعا مطلق خواندن و نداء خواندن با صداى بلند است يا اينکه نداء گاهى فقط خواندن است بدون ذكر اسم ولى دعا بيشتر باذكر اسم است. «ادعياء» پسر خوانده