تبیان، دستیار زندگی

إِنَّ اللَّهَ عِندَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَيُنَزِّلُ الْغَيْثَ وَيَعْلَمُ مَا فِي الْأَرْحَامِ وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ مَّاذَا تَكْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِي نَفْسٌ بِأَيِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ

سوره : لقمان  آیه شماره : 34

ریشه کلمه : ارض

فعل : ارض

معنی : زمين

توضیح : مراد همين زميني است که زير پاي ما مي باشد. در قرآن هميشه به لفظ مفرد آمده است. شايد علتش آن است كه آنچه غير از زمين است نسبت به ما آسمان محسوب مى‏شود. مثلاً مريخ گر چه يك كره و زمين است، ولى نسبت به ما ، آسمان حساب مى‏شود. كلمه ارض همانطور كه به تمام كره زمين اطلاق شده، به بعضى از آن نيز گفته شده است. از جمله: [مائده: 21، يوسف:80 و قصص:81] زمين پس از آسمان و منظومه شمسى آفريده شده [نازعات:‏27-32]. و خدا را تسبيح مى‏كند . [اسراء:44] و در آستانه قيامت كوبيده و ريز ريز خواهد شد. [ابراهيم:48]، [حاقة:14] و زمين که حافظ اسرار و اعمال آدمى است در روز قيامت اسرار خويش را فاش کرده و بيرون ريخته و گواه آنها خواهد بود. [زلزله:4-5]