تبیان، دستیار زندگی

إِنَّ الصَّفَا وَالْمَرْوَةَ مِن شَعَآئِرِ اللّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَيْتَ أَوِ اعْتَمَرَ فَلاَ جُنَاحَ عَلَيْهِ أَن يَطَّوَّفَ بِهِمَا وَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَإِنَّ اللّهَ شَاكِرٌ عَلِيمٌ

سوره : البقرة  آیه شماره : 158

ریشه کلمه : حجج

فعل : حجّ‏

معنی : قصد، قصد زيارت «حجّت» برهان، استدلال، دليلى كه مقصود را روشن مى‏كند. «محاجّه» مجادله، مباحثه، مشاجره «حجج» جمع «حجّة» سال، به اعتبار آنكه در هر سال يك حجّ هست .

توضیح : در لغت به معنى قصد پى در پى و در شريعت قصد خانه خداست براى انجام مناسک. تدبّر در آيات قرآن نشان مى‏دهد كه هم «حَجّ »(به فتح اوّل) استعمال شده و هم «حِج» (به كسر اوّل) که مصدر است.