تبیان، دستیار زندگی

فَإِذَا قَضَيْتُم مَّنَاسِكَكُمْ فَاذْكُرُواْ اللّهَ كَذِكْرِكُمْ آبَاءكُمْ أَوْ أَشَدَّ ذِكْرًا فَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا وَمَا لَهُ فِي الآخِرَةِ مِنْ خَلاَقٍ

سوره : البقرة  آیه شماره : 200

ریشه کلمه : ابو

فعل : اَبْ

معنی : پدر، مصلح، جد، عمو ، هر کس که جانشين پدر يا سبب يا پايه گذار چيزي باشد.

توضیح : گرچه «اَبْ» پدر اصلى است، ولى در غير آن نيز به قدرى استعمال شده كه نزديك است معناى اصلى آن به قرينه محتاج باشد. و اما كلمه «والد» و «والدة» فقط به پدر و مادر حقيقى اطلاق مى‏شود، نه غير از آن. به هركه سبب اصلاح، يا ايجاد و ظهور چيزى شود، اَبْ (پدر) گفته شده است. بدين جهت حضرت رسول «صلى اللّه عليه وآله وسلم» به على گفت: «اَنا وَاَنْتَ اَبَوا هذهِ الاُمُّةِ» من و تو پدران اين امت هستيم. همچنين به کسي که خالق و پايه گذار سبک و روشي باشد ، گفته مي شود. مانند پدر نقاشي، پدر شعر نو و.... به پدر بزرگ و جد و معلم و پدر زن و عمو نيز «اب» مي گويند حتي در قرآن به بزرگان قوم، پدر اطلاق شده است. [بقره:170] و در جايى به جاى «آبائنا» «سادَتَنا و كُبرائنا» آمده است. [احزاب:67]. همچنين(اخ و اخت و امّ)، مانند اب، استعمالشان بسيار وسيع است . (اَبَتِ) در اصل اَبى است ياء متكلم به تاء تبديل شده است.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ لاَ تَتَّخِذُواْ آبَاءكُمْ وَإِخْوَانَكُمْ أَوْلِيَاء إَنِ اسْتَحَبُّواْ الْكُفْرَ عَلَى الإِيمَانِ وَمَن يَتَوَلَّهُم مِّنكُمْ فَأُوْلَـئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ

سوره : التوبة  آیه شماره : 23

ریشه کلمه : ابو

فعل : اَبْ

معنی : پدر، مصلح، جد، عمو ، هر کس که جانشين پدر يا سبب يا پايه گذار چيزي باشد.

توضیح : گرچه «اَبْ» پدر اصلى است، ولى در غير آن نيز به قدرى استعمال شده كه نزديك است معناى اصلى آن به قرينه محتاج باشد. و اما كلمه «والد» و «والدة» فقط به پدر و مادر حقيقى اطلاق مى‏شود، نه غير از آن. به هركه سبب اصلاح، يا ايجاد و ظهور چيزى شود، اَبْ (پدر) گفته شده است. بدين جهت حضرت رسول «صلى اللّه عليه وآله وسلم» به على گفت: «اَنا وَاَنْتَ اَبَوا هذهِ الاُمُّةِ» من و تو پدران اين امت هستيم. همچنين به کسي که خالق و پايه گذار سبک و روشي باشد ، گفته مي شود. مانند پدر نقاشي، پدر شعر نو و.... به پدر بزرگ و جد و معلم و پدر زن و عمو نيز «اب» مي گويند حتي در قرآن به بزرگان قوم، پدر اطلاق شده است. [بقره:170] و در جايى به جاى «آبائنا» «سادَتَنا و كُبرائنا» آمده است. [احزاب:67]. همچنين(اخ و اخت و امّ)، مانند اب، استعمالشان بسيار وسيع است . (اَبَتِ) در اصل اَبى است ياء متكلم به تاء تبديل شده است.

قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكُم بِأَهْدَى مِمَّا وَجَدتُّمْ عَلَيْهِ آبَاءكُمْ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ

سوره : الزخرف  آیه شماره : 24

ریشه کلمه : ابو

فعل : اَبْ

معنی : پدر، مصلح، جد، عمو ، هر کس که جانشين پدر يا سبب يا پايه گذار چيزي باشد.

توضیح : گرچه «اَبْ» پدر اصلى است، ولى در غير آن نيز به قدرى استعمال شده كه نزديك است معناى اصلى آن به قرينه محتاج باشد. و اما كلمه «والد» و «والدة» فقط به پدر و مادر حقيقى اطلاق مى‏شود، نه غير از آن. به هركه سبب اصلاح، يا ايجاد و ظهور چيزى شود، اَبْ (پدر) گفته شده است. بدين جهت حضرت رسول «صلى اللّه عليه وآله وسلم» به على گفت: «اَنا وَاَنْتَ اَبَوا هذهِ الاُمُّةِ» من و تو پدران اين امت هستيم. همچنين به کسي که خالق و پايه گذار سبک و روشي باشد ، گفته مي شود. مانند پدر نقاشي، پدر شعر نو و.... به پدر بزرگ و جد و معلم و پدر زن و عمو نيز «اب» مي گويند حتي در قرآن به بزرگان قوم، پدر اطلاق شده است. [بقره:170] و در جايى به جاى «آبائنا» «سادَتَنا و كُبرائنا» آمده است. [احزاب:67]. همچنين(اخ و اخت و امّ)، مانند اب، استعمالشان بسيار وسيع است . (اَبَتِ) در اصل اَبى است ياء متكلم به تاء تبديل شده است.