تبیان، دستیار زندگی

يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَمَّا أَحَدُكُمَا فَيَسْقِي رَبَّهُ خَمْرًا وَأَمَّا الآخَرُ فَيُصْلَبُ فَتَأْكُلُ الطَّيْرُ مِن رَّأْسِهِ قُضِيَ الأَمْرُ الَّذِي فِيهِ تَسْتَفْتِيَانِ

سوره : يوسف  آیه شماره : 41

ریشه کلمه : احد

فعل : اَحَد

معنی : يک، يکي، يكتا و بى همتا

توضیح : چون در سياق نفى واقع شود افاده عموم مى‏كند که اكثر استعمال آن در قرآن در سياق نفى است. مؤنّث احد، اِحْدَى است.