سوره :
الملك
آیه شماره :
21
ریشه کلمه :
رزق
فعل :
رزق
معنی :
روزى، خرجي، عطا و آن چه نفع دهنده است، غذا، خوراکي، آشاميدني، نبوّت، علم، باران، نصيب، بخشيدن، نعمت دادن
«رازق» روزي رسان، رزق دهنده
«رزّاق» بسيار رزق دهنده
توضیح :
رزق، گاهى به عطاي دائمى اطلاق مىشود؛ خواه دنيوى باشد يا اخروى .
گاهى به نصيب و بهره.
و گاهى به غذائى كه وارد بدن مىشود.
خلاصه آن كه رزق عطائى است كه از آن منتفع مىشوند خواه طعام باشد يا علم و يا غير آن.
«رزّاق» و «رازق» از اسماي حسناى الهي است. رازق تمام مخلوق اوّلا و بالذّات خداوند است و اگر به غير از خدا اطلاق شود، بالعرض و به واسطه است .
باران را رزق گفتهاند چون از اسباب رزق و روزي است.
