سوره :
الاسراء
آیه شماره :
68
ریشه کلمه :
رسل
فعل :
رسل
معنی :
«رسول» پيامبر، برخاسته، پيام، پيام آور، پيک، قاصد، فرستاده،
«رسل» جمع رسول پيامبران
«ارسال» فرستادن، آزاد کردن، رها ساختن، روانه کردن، اعزام
«مرسل» فرستاده شده،
«مرسلون» و «مرسلات» جمع مرسله «رسالت» پيام، پيغام،
«رسالات» جمع رسالت
توضیح :
رِسل (به كسر اول) در اصل به معنى برخاستن با تأنى است. و رسول به معنى برخاسته از همان ريشه است.
رسول گاهى به پيام اطلاق مىشود و گاهى به شخص پيام آور.
«مرسِل» (به كسر سين) اسم فاعل، فرستنده و رها كننده. جمع آن مرسلون است.
مراد از رسل در قرآن مجيد اكثراً پيامبران است ولى گاهى از آن ملائكه مراد است مثل [هود:81]. [انعام:61]. [يونس:21].
فرق رسول و نبى
«رسول» به معنى حامل پيام و «نبى» از نباء به معنى حامل نباء و خبر مىباشد. اهميّت و عظمت رسول در آن است كه در پيام آوردن واسطه ميان خدا و خلق است و بزرگى و رفعت نبى در آن است كه خبر خدا و علم در نزد اوست.
مفيد رحمه اللّه از زرارة از امام باقر «عليه السلام» نقل كرده كه از آن حضرت درباره «كانَ رَسولاً نَبِيّاً» سؤال كردم و گفتم: رسول را دانستيم نبى كدام است؟
فرمود: نبى آن است كه در خواب مىبيند و صدا را مىشنود ولى ملك را نمىبيند و رسول ملك را آشكارا مىبيند و با او سخن مىگويد.
پرسيدم: منزلت امام كدام است؟ فرمود: صدا را مىشنود و درخواب نمىبيند و ملك را مشاهده نمىكند. سپس اين آيه را تلاوت فرمود «وَما اَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِىٍّ ». (اختصاص، ص 328 )
عدد انبيا
قرآن مجيد توجّهى به عدد آنها ندارد، همين قدر مىفرمايد بعضى از آنها را ياد آورى كرديم و بعضى را حكايت ننموديم [غافر:78].
مجموع پيامبرانى كه نام آنها در قرآن آمده، بيست و شش نفر است:
آدم، نوح، ادريس، هود، صالح، ابراهيم، لوط، اسماعيل، يسع، ذوالكفل، الياس، يونس، اسحاق، يعقوب، يوسف، شعيب، موسى، هارون، داود، ايوب، سليمان، زكريّا، يحيى، عيسى، محمّد «صلوات اللّه و سلامه عليهم اجمعين.
البته بعضى نامشان ذكر نشده بلكه با وصف و كنايه آمده مثل آيه 246 سوره بقره و «اسباط» بقره:136.
امّا مشهور آن است كه پيامبران صد و بيست و چهار هزار نفر بودهاند. صدوق در خصال دو حديث از امير المؤمنين «عليه السلام» از حضرت رسول «صلى اللّه عليه و آله» نقل كرده كه خداوند صد و بيست و چهار هزار پيغمبر آفريده من محترمترين آنهايم و اين سخن از جهت افتخار نيست و خداوند صدو بيست و چهار هزار وصى آفريده و على، افضل آنها پيش خداوند است.
پيامبران اولوا العزم پنج نفرند.
سوره :
الكهف
آیه شماره :
40
ریشه کلمه :
رسل
فعل :
رسل
معنی :
«رسول» پيامبر، برخاسته، پيام، پيام آور، پيک، قاصد، فرستاده،
«رسل» جمع رسول پيامبران
«ارسال» فرستادن، آزاد کردن، رها ساختن، روانه کردن، اعزام
«مرسل» فرستاده شده،
«مرسلون» و «مرسلات» جمع مرسله «رسالت» پيام، پيغام،
«رسالات» جمع رسالت
توضیح :
رِسل (به كسر اول) در اصل به معنى برخاستن با تأنى است. و رسول به معنى برخاسته از همان ريشه است.
رسول گاهى به پيام اطلاق مىشود و گاهى به شخص پيام آور.
«مرسِل» (به كسر سين) اسم فاعل، فرستنده و رها كننده. جمع آن مرسلون است.
مراد از رسل در قرآن مجيد اكثراً پيامبران است ولى گاهى از آن ملائكه مراد است مثل [هود:81]. [انعام:61]. [يونس:21].
فرق رسول و نبى
«رسول» به معنى حامل پيام و «نبى» از نباء به معنى حامل نباء و خبر مىباشد. اهميّت و عظمت رسول در آن است كه در پيام آوردن واسطه ميان خدا و خلق است و بزرگى و رفعت نبى در آن است كه خبر خدا و علم در نزد اوست.
مفيد رحمه اللّه از زرارة از امام باقر «عليه السلام» نقل كرده كه از آن حضرت درباره «كانَ رَسولاً نَبِيّاً» سؤال كردم و گفتم: رسول را دانستيم نبى كدام است؟
فرمود: نبى آن است كه در خواب مىبيند و صدا را مىشنود ولى ملك را نمىبيند و رسول ملك را آشكارا مىبيند و با او سخن مىگويد.
پرسيدم: منزلت امام كدام است؟ فرمود: صدا را مىشنود و درخواب نمىبيند و ملك را مشاهده نمىكند. سپس اين آيه را تلاوت فرمود «وَما اَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِىٍّ ». (اختصاص، ص 328 )
عدد انبيا
قرآن مجيد توجّهى به عدد آنها ندارد، همين قدر مىفرمايد بعضى از آنها را ياد آورى كرديم و بعضى را حكايت ننموديم [غافر:78].
مجموع پيامبرانى كه نام آنها در قرآن آمده، بيست و شش نفر است:
آدم، نوح، ادريس، هود، صالح، ابراهيم، لوط، اسماعيل، يسع، ذوالكفل، الياس، يونس، اسحاق، يعقوب، يوسف، شعيب، موسى، هارون، داود، ايوب، سليمان، زكريّا، يحيى، عيسى، محمّد «صلوات اللّه و سلامه عليهم اجمعين.
البته بعضى نامشان ذكر نشده بلكه با وصف و كنايه آمده مثل آيه 246 سوره بقره و «اسباط» بقره:136.
امّا مشهور آن است كه پيامبران صد و بيست و چهار هزار نفر بودهاند. صدوق در خصال دو حديث از امير المؤمنين «عليه السلام» از حضرت رسول «صلى اللّه عليه و آله» نقل كرده كه خداوند صد و بيست و چهار هزار پيغمبر آفريده من محترمترين آنهايم و اين سخن از جهت افتخار نيست و خداوند صدو بيست و چهار هزار وصى آفريده و على، افضل آنها پيش خداوند است.
پيامبران اولوا العزم پنج نفرند.
سوره :
الروم
آیه شماره :
46
ریشه کلمه :
رسل
فعل :
رسل
معنی :
«رسول» پيامبر، برخاسته، پيام، پيام آور، پيک، قاصد، فرستاده،
«رسل» جمع رسول پيامبران
«ارسال» فرستادن، آزاد کردن، رها ساختن، روانه کردن، اعزام
«مرسل» فرستاده شده،
«مرسلون» و «مرسلات» جمع مرسله «رسالت» پيام، پيغام،
«رسالات» جمع رسالت
توضیح :
رِسل (به كسر اول) در اصل به معنى برخاستن با تأنى است. و رسول به معنى برخاسته از همان ريشه است.
رسول گاهى به پيام اطلاق مىشود و گاهى به شخص پيام آور.
«مرسِل» (به كسر سين) اسم فاعل، فرستنده و رها كننده. جمع آن مرسلون است.
مراد از رسل در قرآن مجيد اكثراً پيامبران است ولى گاهى از آن ملائكه مراد است مثل [هود:81]. [انعام:61]. [يونس:21].
فرق رسول و نبى
«رسول» به معنى حامل پيام و «نبى» از نباء به معنى حامل نباء و خبر مىباشد. اهميّت و عظمت رسول در آن است كه در پيام آوردن واسطه ميان خدا و خلق است و بزرگى و رفعت نبى در آن است كه خبر خدا و علم در نزد اوست.
مفيد رحمه اللّه از زرارة از امام باقر «عليه السلام» نقل كرده كه از آن حضرت درباره «كانَ رَسولاً نَبِيّاً» سؤال كردم و گفتم: رسول را دانستيم نبى كدام است؟
فرمود: نبى آن است كه در خواب مىبيند و صدا را مىشنود ولى ملك را نمىبيند و رسول ملك را آشكارا مىبيند و با او سخن مىگويد.
پرسيدم: منزلت امام كدام است؟ فرمود: صدا را مىشنود و درخواب نمىبيند و ملك را مشاهده نمىكند. سپس اين آيه را تلاوت فرمود «وَما اَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِىٍّ ». (اختصاص، ص 328 )
عدد انبيا
قرآن مجيد توجّهى به عدد آنها ندارد، همين قدر مىفرمايد بعضى از آنها را ياد آورى كرديم و بعضى را حكايت ننموديم [غافر:78].
مجموع پيامبرانى كه نام آنها در قرآن آمده، بيست و شش نفر است:
آدم، نوح، ادريس، هود، صالح، ابراهيم، لوط، اسماعيل، يسع، ذوالكفل، الياس، يونس، اسحاق، يعقوب، يوسف، شعيب، موسى، هارون، داود، ايوب، سليمان، زكريّا، يحيى، عيسى، محمّد «صلوات اللّه و سلامه عليهم اجمعين.
البته بعضى نامشان ذكر نشده بلكه با وصف و كنايه آمده مثل آيه 246 سوره بقره و «اسباط» بقره:136.
امّا مشهور آن است كه پيامبران صد و بيست و چهار هزار نفر بودهاند. صدوق در خصال دو حديث از امير المؤمنين «عليه السلام» از حضرت رسول «صلى اللّه عليه و آله» نقل كرده كه خداوند صد و بيست و چهار هزار پيغمبر آفريده من محترمترين آنهايم و اين سخن از جهت افتخار نيست و خداوند صدو بيست و چهار هزار وصى آفريده و على، افضل آنها پيش خداوند است.
پيامبران اولوا العزم پنج نفرند.
سوره :
الشورى
آیه شماره :
51
ریشه کلمه :
رسل
فعل :
رسل
معنی :
«رسول» پيامبر، برخاسته، پيام، پيام آور، پيک، قاصد، فرستاده،
«رسل» جمع رسول پيامبران
«ارسال» فرستادن، آزاد کردن، رها ساختن، روانه کردن، اعزام
«مرسل» فرستاده شده،
«مرسلون» و «مرسلات» جمع مرسله «رسالت» پيام، پيغام،
«رسالات» جمع رسالت
توضیح :
رِسل (به كسر اول) در اصل به معنى برخاستن با تأنى است. و رسول به معنى برخاسته از همان ريشه است.
رسول گاهى به پيام اطلاق مىشود و گاهى به شخص پيام آور.
«مرسِل» (به كسر سين) اسم فاعل، فرستنده و رها كننده. جمع آن مرسلون است.
مراد از رسل در قرآن مجيد اكثراً پيامبران است ولى گاهى از آن ملائكه مراد است مثل [هود:81]. [انعام:61]. [يونس:21].
فرق رسول و نبى
«رسول» به معنى حامل پيام و «نبى» از نباء به معنى حامل نباء و خبر مىباشد. اهميّت و عظمت رسول در آن است كه در پيام آوردن واسطه ميان خدا و خلق است و بزرگى و رفعت نبى در آن است كه خبر خدا و علم در نزد اوست.
مفيد رحمه اللّه از زرارة از امام باقر «عليه السلام» نقل كرده كه از آن حضرت درباره «كانَ رَسولاً نَبِيّاً» سؤال كردم و گفتم: رسول را دانستيم نبى كدام است؟
فرمود: نبى آن است كه در خواب مىبيند و صدا را مىشنود ولى ملك را نمىبيند و رسول ملك را آشكارا مىبيند و با او سخن مىگويد.
پرسيدم: منزلت امام كدام است؟ فرمود: صدا را مىشنود و درخواب نمىبيند و ملك را مشاهده نمىكند. سپس اين آيه را تلاوت فرمود «وَما اَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِىٍّ ». (اختصاص، ص 328 )
عدد انبيا
قرآن مجيد توجّهى به عدد آنها ندارد، همين قدر مىفرمايد بعضى از آنها را ياد آورى كرديم و بعضى را حكايت ننموديم [غافر:78].
مجموع پيامبرانى كه نام آنها در قرآن آمده، بيست و شش نفر است:
آدم، نوح، ادريس، هود، صالح، ابراهيم، لوط، اسماعيل، يسع، ذوالكفل، الياس، يونس، اسحاق، يعقوب، يوسف، شعيب، موسى، هارون، داود، ايوب، سليمان، زكريّا، يحيى، عيسى، محمّد «صلوات اللّه و سلامه عليهم اجمعين.
البته بعضى نامشان ذكر نشده بلكه با وصف و كنايه آمده مثل آيه 246 سوره بقره و «اسباط» بقره:136.
امّا مشهور آن است كه پيامبران صد و بيست و چهار هزار نفر بودهاند. صدوق در خصال دو حديث از امير المؤمنين «عليه السلام» از حضرت رسول «صلى اللّه عليه و آله» نقل كرده كه خداوند صد و بيست و چهار هزار پيغمبر آفريده من محترمترين آنهايم و اين سخن از جهت افتخار نيست و خداوند صدو بيست و چهار هزار وصى آفريده و على، افضل آنها پيش خداوند است.
پيامبران اولوا العزم پنج نفرند.
سوره :
الملك
آیه شماره :
17
ریشه کلمه :
رسل
فعل :
رسل
معنی :
«رسول» پيامبر، برخاسته، پيام، پيام آور، پيک، قاصد، فرستاده،
«رسل» جمع رسول پيامبران
«ارسال» فرستادن، آزاد کردن، رها ساختن، روانه کردن، اعزام
«مرسل» فرستاده شده،
«مرسلون» و «مرسلات» جمع مرسله «رسالت» پيام، پيغام،
«رسالات» جمع رسالت
توضیح :
رِسل (به كسر اول) در اصل به معنى برخاستن با تأنى است. و رسول به معنى برخاسته از همان ريشه است.
رسول گاهى به پيام اطلاق مىشود و گاهى به شخص پيام آور.
«مرسِل» (به كسر سين) اسم فاعل، فرستنده و رها كننده. جمع آن مرسلون است.
مراد از رسل در قرآن مجيد اكثراً پيامبران است ولى گاهى از آن ملائكه مراد است مثل [هود:81]. [انعام:61]. [يونس:21].
فرق رسول و نبى
«رسول» به معنى حامل پيام و «نبى» از نباء به معنى حامل نباء و خبر مىباشد. اهميّت و عظمت رسول در آن است كه در پيام آوردن واسطه ميان خدا و خلق است و بزرگى و رفعت نبى در آن است كه خبر خدا و علم در نزد اوست.
مفيد رحمه اللّه از زرارة از امام باقر «عليه السلام» نقل كرده كه از آن حضرت درباره «كانَ رَسولاً نَبِيّاً» سؤال كردم و گفتم: رسول را دانستيم نبى كدام است؟
فرمود: نبى آن است كه در خواب مىبيند و صدا را مىشنود ولى ملك را نمىبيند و رسول ملك را آشكارا مىبيند و با او سخن مىگويد.
پرسيدم: منزلت امام كدام است؟ فرمود: صدا را مىشنود و درخواب نمىبيند و ملك را مشاهده نمىكند. سپس اين آيه را تلاوت فرمود «وَما اَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ وَ لا نَبِىٍّ ». (اختصاص، ص 328 )
عدد انبيا
قرآن مجيد توجّهى به عدد آنها ندارد، همين قدر مىفرمايد بعضى از آنها را ياد آورى كرديم و بعضى را حكايت ننموديم [غافر:78].
مجموع پيامبرانى كه نام آنها در قرآن آمده، بيست و شش نفر است:
آدم، نوح، ادريس، هود، صالح، ابراهيم، لوط، اسماعيل، يسع، ذوالكفل، الياس، يونس، اسحاق، يعقوب، يوسف، شعيب، موسى، هارون، داود، ايوب، سليمان، زكريّا، يحيى، عيسى، محمّد «صلوات اللّه و سلامه عليهم اجمعين.
البته بعضى نامشان ذكر نشده بلكه با وصف و كنايه آمده مثل آيه 246 سوره بقره و «اسباط» بقره:136.
امّا مشهور آن است كه پيامبران صد و بيست و چهار هزار نفر بودهاند. صدوق در خصال دو حديث از امير المؤمنين «عليه السلام» از حضرت رسول «صلى اللّه عليه و آله» نقل كرده كه خداوند صد و بيست و چهار هزار پيغمبر آفريده من محترمترين آنهايم و اين سخن از جهت افتخار نيست و خداوند صدو بيست و چهار هزار وصى آفريده و على، افضل آنها پيش خداوند است.
پيامبران اولوا العزم پنج نفرند.
