تبیان، دستیار زندگی

إِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلاً وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالإِنجِيلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْرًا بِإِذْنِي وَتُبْرِىءُ الأَكْمَهَ وَالأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوتَى بِإِذْنِي وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ إِنْ هَـذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِينٌ

سوره : المائدة  آیه شماره : 110

ریشه کلمه : ولد

فعل : ولد

معنی : فرزند، بچه، فرزند، کودک، اولاد جمع ولد فرزندان «وِلادَتْ» زاييدن، توليد نسل، توليد مثل، پديد آوردن «والد» پدر حقيقى و «والده» مادر حقيقى انسان «وليد» فرزند، کودک، خادم، كسى كه از ولادتش چندان نگذشته، جمع آن «ولدان»

توضیح : ولد، فرزند؛ خواه فرزند انسان باشد ياغير آن، بر مذكر ومونث، تثنيه و جمع اطلاق مى‏شود والد پدر حقيقى و والده مادر حقيقى كه انسان از آن دو بوجود آمده است به خلاف اب و ام كه اعم اند. و «وليد» به كسى گفته مى‏شود كه از ولادتش چندان نگذشته... و چون بزرگ شد ديگر به او وليد گفته نمى‏شود. (مفردات راغب)