تبیان، دستیار زندگی

وَإِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنتَ قُلتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَأُمِّيَ إِلَـهَيْنِ مِن دُونِ اللّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِن كُنتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلاَ أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ

سوره : المائدة  آیه شماره : 116

ریشه کلمه : امم

فعل : اُمّ

معنی : مادر، ريشه، اساس، اصل و پايه هر چيزى كه چيزهاى ديگر به آن منضم شود. جمع آن اُمّهات است. «اُمهات مؤمنين»، مراد زنان پيامبر «صلى الله عليه و آله» است که به منزله مادران مؤمنان شده‏اند. [احزاب:6]

توضیح : در قرآن در موارد زير استعمال شده است: 1- مادر حقيقى [قصص:7]. 2- اصل و پايه. مثل ام الكتاب در آيه [آل عمران:7]. 3- معظم شي و مراكز آن است. مثل اُمّ القرى كه به مكّه معظّمه گفته شده است.