تبیان، دستیار زندگی

أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلإِ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ مِن بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُواْ لِنَبِيٍّ لَّهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُّقَاتِلْ فِي سَبِيلِ اللّهِ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِن كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلاَّ تُقَاتِلُواْ قَالُواْ وَمَا لَنَا أَلاَّ نُقَاتِلَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِن دِيَارِنَا وَأَبْنَآئِنَا فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْاْ إِلاَّ قَلِيلاً مِّنْهُمْ وَاللّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ

سوره : البقرة  آیه شماره : 246

ریشه کلمه : بنو

فعل : ابن

معنی : پسر «ابناء» و «بنون» جمع است. «بنت» و «ابنة» دختر جمع آن «بنات» «بُنيّ» پسرکم، براي تصغير است و با اضافه به ياء متکلم، مهربانى و دلسوزى اراده مى‏شود.

توضیح : به پسر از جهت ابن گويند كه بنا و ساخته پدر است، خدا پدر را در ايجاد فرزند بنّا قرار داده است. «ولد» به فرزند حقيقى انسان گفته مي شود و «ابن» اعم از آن است. «ابن امّ» فرزند مادر، برادر «ابن السبيل» در راه مانده «بني اسرائيل» فرزندان حضرت يعقوب «بني آدم» فرزندان آدم، آدميزاد