تبیان، دستیار زندگی

وَكَذَلِكَ أَعْثَرْنَا عَلَيْهِمْ لِيَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَأَنَّ السَّاعَةَ لَا رَيْبَ فِيهَا إِذْ يَتَنَازَعُونَ بَيْنَهُمْ أَمْرَهُمْ فَقَالُوا ابْنُوا عَلَيْهِم بُنْيَانًا رَّبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ قَالَ الَّذِينَ غَلَبُوا عَلَى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيْهِم مَّسْجِدًا

سوره : الكهف  آیه شماره : 21

ریشه کلمه : امر

فعل : اَمْر

معنی : دستور، فرمان، (جمع اوامر) کار، چيز، موضوع، مسئله (جمع امور) «امّارَة»، مبالغه و بسيار امرکننده است. «ايتمار»، قبول امر و مشورت [قصص:20]

توضیح : امر يا قولى است و يا فعلى، قولى به معنى دستور و فعلى به معنى كار و چيز است. در آياتى نظير [هود:97] ظاهراً هر دو امر، مراد است. مراد از اولى الامر، امامان اهل بيت مي باشند گرچه احتمالهاي ديگري نيز داده شده از قبيل: امر به معروف كنندگان و فقها و اهل دين و اطاعت کنندگان خدا.

وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا

سوره : الاحزاب  آیه شماره : 36

ریشه کلمه : امر

فعل : اَمْر

معنی : دستور، فرمان، (جمع اوامر) کار، چيز، موضوع، مسئله (جمع امور) «امّارَة»، مبالغه و بسيار امرکننده است. «ايتمار»، قبول امر و مشورت [قصص:20]

توضیح : امر يا قولى است و يا فعلى، قولى به معنى دستور و فعلى به معنى كار و چيز است. در آياتى نظير [هود:97] ظاهراً هر دو امر، مراد است. مراد از اولى الامر، امامان اهل بيت مي باشند گرچه احتمالهاي ديگري نيز داده شده از قبيل: امر به معروف كنندگان و فقها و اهل دين و اطاعت کنندگان خدا.

كَمَثَلِ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ قَرِيبًا ذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ

سوره : الحشر  آیه شماره : 15

ریشه کلمه : امر

فعل : اَمْر

معنی : دستور، فرمان، (جمع اوامر) کار، چيز، موضوع، مسئله (جمع امور) «امّارَة»، مبالغه و بسيار امرکننده است. «ايتمار»، قبول امر و مشورت [قصص:20]

توضیح : امر يا قولى است و يا فعلى، قولى به معنى دستور و فعلى به معنى كار و چيز است. در آياتى نظير [هود:97] ظاهراً هر دو امر، مراد است. مراد از اولى الامر، امامان اهل بيت مي باشند گرچه احتمالهاي ديگري نيز داده شده از قبيل: امر به معروف كنندگان و فقها و اهل دين و اطاعت کنندگان خدا.

أَلَمْ يَأْتِكُمْ نَبَأُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن قَبْلُ فَذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ

سوره : التغابن  آیه شماره : 5

ریشه کلمه : امر

فعل : اَمْر

معنی : دستور، فرمان، (جمع اوامر) کار، چيز، موضوع، مسئله (جمع امور) «امّارَة»، مبالغه و بسيار امرکننده است. «ايتمار»، قبول امر و مشورت [قصص:20]

توضیح : امر يا قولى است و يا فعلى، قولى به معنى دستور و فعلى به معنى كار و چيز است. در آياتى نظير [هود:97] ظاهراً هر دو امر، مراد است. مراد از اولى الامر، امامان اهل بيت مي باشند گرچه احتمالهاي ديگري نيز داده شده از قبيل: امر به معروف كنندگان و فقها و اهل دين و اطاعت کنندگان خدا.