سوره :
يوسف
آیه شماره :
53
ریشه کلمه :
امر
فعل :
اَمْر
معنی :
دستور، فرمان، (جمع اوامر)
کار، چيز، موضوع، مسئله (جمع امور)
«امّارَة»، مبالغه و بسيار امرکننده است.
«ايتمار»، قبول امر و مشورت [قصص:20]
توضیح :
امر يا قولى است و يا فعلى، قولى به معنى دستور و فعلى به معنى كار و چيز است. در آياتى نظير [هود:97] ظاهراً هر دو امر، مراد است.
مراد از اولى الامر، امامان اهل بيت مي باشند گرچه احتمالهاي ديگري نيز داده شده از قبيل: امر به معروف كنندگان و فقها و اهل دين و اطاعت کنندگان خدا.
