تبیان، دستیار زندگی

الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءهُمُ الَّذِينَ خَسِرُواْ أَنفُسَهُمْ فَهُمْ لاَ يُؤْمِنُونَ

سوره : الانعام  آیه شماره : 20

ریشه کلمه : بنو

فعل : ابن

معنی : پسر «ابناء» و «بنون» جمع است. «بنت» و «ابنة» دختر جمع آن «بنات» «بُنيّ» پسرکم، براي تصغير است و با اضافه به ياء متکلم، مهربانى و دلسوزى اراده مى‏شود.

توضیح : به پسر از جهت ابن گويند كه بنا و ساخته پدر است، خدا پدر را در ايجاد فرزند بنّا قرار داده است. «ولد» به فرزند حقيقى انسان گفته مي شود و «ابن» اعم از آن است. «ابن امّ» فرزند مادر، برادر «ابن السبيل» در راه مانده «بني اسرائيل» فرزندان حضرت يعقوب «بني آدم» فرزندان آدم، آدميزاد