تبیان، دستیار زندگی

پس از سالها... و غم دوري از دلمان مي زدايد. و من که صورت زيبايش را به خاطر ندارم. اکنون او را به راحتي نمي شناسم، نه من که هيچکداممان لحظه ي اول او را نمي شناسيم. چقدر دلشکسته شده اي پدر!... .چه رنج ها با خود به يادگار آورده اي، مي بوسمت، مي بويمت. واکنون که باز گشته، من، تو، ما همه بايد اين صبر او را اجر نهيم.يادمان باشد او به خاطر ميهنمان و آزادي اش آن همه شکنجه را تحمل کرده است. يادمان نرود...