تبیان، دستیار زندگی

تاسر زلف تو در دست من خام افتاد 

 دلم از فرط طمع در تله ودام افتاد

پارسا بودم و در زهد زبانزد اما

كوس رسوائیم از عشق توبر بام افتاد

من كجا عشق كجا طاقت اینكار كجا

شبهی امد در سینه ام ابهام افتاد

نام هر خواسته را عشق نهادیم ولی

ناله وزاری ونیرنگ ودروغم همه درجام افتاد

همه هفت روز هفته به امید عصر جمعه                    بكشم من انتظارت كه ببینم از تو رویی

ای اشك بیا درد مرا جاری كن          خشكیده لبم بیا وابیاری كن

بیچاره دلم به حال مرگ افتادست        ای عشق تورا خدا كاری كن 

یا محمد یا محمد كن مدد         باز دندان تیز كردند دیو ودد

باز هم بوجهلها پیدا شدند        لات وعزی هبل احیاء شدند

باردیگر مكر شیطان فاش شد   الت دست كمی اوباش شد

چون نفهمیدند ان نور خدا    لاجرم گشتند خود كور خدا

ادامه شعر قبلیم تقدم به تمام تبیانیهای علوی

آه از انانی كه ظاهر باورند         در خیال خود علی رایاورند

اه از انانی كه ظاهر بین شدند     در دفاع خویش ضد دین شدند

یاعلی جان بر از اینها چه رفت   با نفهمیها كه می كردند سخت

تادو روزی وارهند ازعدل تو    لاجرم كردند ترك وصل تو

 مكر كردند غافل ازمكر خدا  قهر كردند غافل از قهر خدا

قهر مكر حق تو هستی یاعلی    بر سر كفار گشتی منجلی

هركسی گمراه شد از راه وصل  مات شد در پیش توای شاه وصل

دست ما و دامن تو یاعلی          جان ما ومامن تو یاعلی

انشاء الاه در اینده نزدیك این مثنوی بطور كامل كه نزدیك 40بیت مباشد تقدم خواهم كرد امیدوارم مرا از دعای خیر فرامش نكنید

آه از ان ایام تنهای علی    آه از ان اسلام منهای علی

آه از ان ظلمی كه شد بعد نبی   بر طرفداران چون در علی

آه از ان قومی كه زر میخواستند   از علی ارث پدر می خواستند

آه ازآنانی كه ظاهر بین شدند   در دفاع از دین خود بی دین شدند

دین انان داشت باانان وفاق        ظاهری دین باطنی كفر ونفاق

آه ازان  قوم نفهم نهروان         آه از ان سگهای هار هر زمان