تبیان، دستیار زندگی

سرم خاک کف پای حسین است

دلم مجنون صحرای حسین است

بود پرونده ام چون برگ گل پاک

دراین پرونده امضای حسین است

بهشت ارزانیه خوبانِ عالم

بهشت من تماشای حسین است

به وقت مرگ چشمم را نبندید

که چشم من به سیمای حسین است

دراین عالم تمنایی ندارم

تمنایم تمنای حسین است

چراغ از بهر قبر من نیارید

چراغم روی زیبای حسین است

خوش آن صورت که درفردای محشر

برآن نقش کف پای حسین است

ازآن با گریه دائم خو گرفتم

که اشکم در دریای حسین است

نترسانیدم از روز قیامت

قیامت، قدوبالای حسین است

حضرت رسول اکرم(صلى الله علیه و آله) فرمود:

وقتی خداوند زمین را آفرید، بر خود لرزید. پس کوه را آفرید تا وى را فرو گرفت.

ملایک گفتند خداوند چیزی قوی‎تر از کوه نیافریده است.

پس خداوند آهن را آفرید تا کوه را بُبرد، پس گفتند: آهن قوى‎تر است، آتش را

بیافرید تا آهن را گداخته نماید، پس از آن آب را آفرید تا آتش را مهار کند،

سپس باد را فرمان داد تا آب را برجاى خود قرار دهد.

پس از خلق اینها ملایک به اشتباه افتادند که چه چیز قوی‎تر است، گفتند: از

 حق تعالى بپرسیم که چه چیز از آفریده‎های خداوند از همه قوی‎تر است؟

خداوند فرمود: وقتی که انسان با دست راستش صدقه بدهد و دست چپ

وى خبردار نشود، هیچ آفریده‎اى قوى‎تر از وى نیست و نیافریده‎ام .

برگرفته از: عرفان اسلامی (شرح جامع مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه)،

حسین انصاریان