آیه‌ای که از اعدام نجات بخشید!
یكی از کسانی که پیامبر (ص) حكم قتلش را صادر کرده و به اصطلاح «مهدور الدم»اش خوانده بودند، به أمیرالمؤمنین (ع) متوسّل شد، و عرض كرد: یا علی! چه كنم تا رسول خدا مرا ببخشاید؟ حضرت فرمود: به خدمت ایشان مشرّف شو! و این آیه را تلاوت كن!
نویسنده: شکوری_شبکه تخصصی قرآن تبیان
یکی از ماموریت‌های اصلی پیامبر(ص)، تلاوت قرآن بر مخاطبان وحی، تبیین آیات و تزکیه مردمان بوده است. افزون بر این، حضرتش به عنوان یک وظیفه فردی ماموریت داشته در دل شب، قرآن را به ترتیل بخواند. چنانکه در سوره مزمل آمده است:
«یَـٰٓأَیُّهَا ٱلْمُزَّمِّلُ ﴿١﴾ قُمِ ٱلَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا ﴿٢﴾ نِّصْفَهُۥٓ أَوِ ٱنقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا ﴿٣﴾ أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ ٱلْقُرْءَانَ تَرْتِیلًا »
«ای جامه به خود پیچیده! شب را جز اندکی به پا خیز. نیمی از شب یا کمی از آن را کم کن یا بر نصف آن بیفزای و قرآن را با ترتیل (دقت و تأمل) تلاوت کن.».
پیامبر(ص) نسبت به این دستور الهی،نهایت اهتمام را داشتند چنانکه خداوند در این باره می‌فرماید: «إِنَّ رَبَّكَ یَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَىٰ مِن ثُلُثَىِ ٱلَّیْلِ وَنِصْفَهُۥ وَثُلُثَهُۥ وَطَآئِفَةٌ مِّنَ ٱلَّذِینَ مَعَكَ ۚ وَٱللَّـهُ یُقَدِّرُ ٱلَّیْلَ وَٱلنَّهَارَ ۚ عَلِمَ أَن لَّن تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْكُمْ ۖ فَٱقْرَءُوا۟ مَا تَیَسَّرَ مِنَ ٱلْقُرْءَانِ ۚ...(مزمل/30)
«پروردگارت می‌داند که تو و گروهی از آنها که با تو هستند نزدیک دو سوم از شب یا نصف یا ثلث آن را به پا می‌خیزند؛ خداوند شب و روز را اندازه‌گیری می‌کند؛ او می‌داند که شما نمی‌توانید مقدار آن را (به دقّت) اندازه‌گیری کنید (برای عبادت کردن)، پس شما را بخشید؛ اکنون آنچه برای شما میسّر است قرآن بخوانید...»
آری، حضرت ختمی مرتبت نسبت به تلاوت قرآن هم اهتمام داشتند و هم انس و علاقه.
در متون معارف مکتوب، حکایت‌های فراوانی درباره انس حضرت با قرآن آمده است که چون بنای این نوشتار بر اختصار است تنها به یک حکایت بسنده می‌کنیم.
آیت الله حسینی طهرانی در کتاب مهر تابان (ص84_85)، از مرحوم علامه طباطبایی نقل کرده که:
«رسول الله (ص)، انس و علاقۀ شدیدی به قرآن كریم داشتند؛ به طوری كه عادت آن حضرت چنین بود كه اگر كسی یك آیه از قرآن مجید در نزد آن حضرت می‌خواند، حضرت آیۀ بعد را به دنبال آن می‌خواندند؛ و از طرفی آن حضرت مركز رحمت و مودّت بودند.
یك نفر از افرادی كه مَهدور الدَّم بود (یعنی كسی كه به واسطۀ تخطّی و جنایتی كه نموده بود، حضرت حكم قتلش را صادر می‌كردند) به حضرت أمیرالمؤمنین (ع) متوسّل شد، و عرض كرد: یا علیّ! چه كنم تا حضرت رسول الله مرا عفو كنند!؟
أمیرالمؤمنین (ع) فرمودند: به خدمت آن حضرت مشرّف شو! و این آیه را تلاوت كن:
تَاللَهِ لَقَدْ ءَاثَرَكَ اللَهُ عَلَیْنَا وَ إِن كُنَّا لَخَـٰطِـِینَ(یوسف/91)
آن مرد چنین كرد؛ و حضرت رسول فوراً، بدون تأمّل آیۀ بعد را قرائت كردند:
لَا تَثْرِیبَ عَلَیْكُمُ الْیَوْمَ یَغْفِرُ اللَهُ لَكُمْ وَ هُوَ أَرْحَمُ الرَّ'حِمِینَ(یوسف/92)
و این آیه به منزلۀ حكم عفو دربارۀ آن شخص قرار گرفت.»
