دفاع تمام‌قد امام علی(علیه‌اسلام) از پدرش ابوطالب
یکی از ولی‌ستیزان، در زمان حضرت امیر(علیه‌السلام)، نسبت به ساحت مقدس حضرت ابوطالب، حامی پیامبر(صلی الله علیه و آله) و پدر بزرگوار آن حضرت، یاوه‌گویانه سخنی بر زبان راند که حضرتش، پاسخی دندان‌شکن بدو دادند که شنیدنی است.
شکوری_شبکه تخصصی قرآن تبیان
ایمان ابوطالب از مباحث اختلافی تاریخی - کلامی بین شیعیان و اهل سنت است. بنابر برخی روایات اهل سنت، ابوطالب عموی پیامبر اکرم(ص) و پدر امام علی(علیه‌السلام) به دین اسلام ایمان نیاورده و مشرک از دنیا رفته است. بدین رو اهل سنت، منکر ایمان ابوطالب‌اند. شیعیان با توجه به روایات اهل بیت(علیهم‌السلام) و برخی قراین کلامی و تاریخی اجماع دارند که ابوطالب به رسول الله(صلی الله علیه و آله) ایمان داشت.[1]
در جلد پنجم تفسیر درّالمنثور (از تفاسیر اهل سنّت) روایاتی به این مضمون نقل شده است که در آستانهٔ فوت ابوطالب، پدر حضرت علی (علیهماالسلام)، پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) به نزد او حاضر شد و اسلام را بر او عرضه فرمود، امّا او نپذیرفت و این آیه نازل شد!!
إِنَّک لَا تَهْدِی مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَکنَّ اللَّهَ یَهْدِی مَن یَشَآءُ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ (سوره قصص آیه 56)
(ای پیامبر!) همانا تو نمی‌توانی هر که را دوست داری هدایت کنی (و به مقصد برسانی)، بلکه این خداوند است که هر کس را بخواهد هدایت می‌کند و او به ره‌یافتگان آگاه‌تر است.
علاّمه امینی، صاحب کتاب گرانقدر «الغدیر» در جلد هشتم این کتاب از صفحهٔ 19 به بعد با نقد و ردّ تمامی این روایات مجعول و با استناد به منابع تاریخی، معتقد است که راویان اینگونه روایات، در زمان فوت حضرت ابوطالب یا اطفالی شیرخوار بودند و یا همچون ابوهریره، هنوز اسلام نیاورده بودند. [2]
اما بشنوید از مرحوم شیخ طبرسی که در کتاب شریف «احتجاج» [3] از امیر اهل ایمان، امام علی علیه‌السلام، سخنی آورده که مشتی است بر دهان یاوه‌گویانی که درباره حضرت ابوطالب، سخنانی بر زبان می‌رانند که آتش خشم خدا را شعله‌ور می‌کند!
«أمیرالمؤمنین علیه السّلام روزی در رُحْبَه نشسته بودند و مردم دور آن حضرت مجتمع بودند، مردی برخاست و گفت: ای أمیرالمؤمنین، تو در مقام و منزلتی هستی که خداوند تو را در آن متمکن گردانده است و پدرت در آتش معذّب است؟
أمیرالمؤمنین علیه السّلام به او گفتند: ساکت شو، خدا دهانت را بشکند، سوگند به آن که محمّد را به حق به پیامبری برانگیخت، اگر پدرم در روز قیامت بر تمام گهنکارانی که در روی زمین بوده‌اند شفاعت نماید، خداوند شفاعتش را دربارهٔ ایشان می‌پذیرد.
آیا پدرم در آتش معذّب است و فرزندش قسمت کنندهٔ بهشت و دوزخ است؟
سوگند به آن که محمّد را به حقّ به پیامبری برانگیخت، نور پدرم در روز قیامت خاموش می‌کند همهٔ نورها را و غلبه و سیطره پیدا می‌کند بر نور همهٔ خلایق مگر پنج نور: نور محمّد صلّی الله علیه وآله وسلّم و نور من و نور حسن و نور حسین و نور نه نفر از فرزندان حسین. زیرا نور پدرم از نور ماست که خداوند تعالی آن را دو هزار سال قبل از آنکه آدم علیه‌السّٓلام را بیافریند، خلق کرده است. [4]
پی‌نوشت‌ها:
1. ویکی شیعه
2. پرتوی از نور، محسن قرائتی، ج 9، ص 5
2. احتجاج، طبرسی، ج 1، ص 341
2. امام شناسی، حسینی طهرانی، ج 12، صص 390-389
