'Hayatımın En Zor Günleriydi'

 

Srebrenitsa soykırımı sırasında BM bünyesinde Potoçari'deki Hollanda birliğinde görevli Monique Bergman soykırımın yaşandığı günleri unutamıyor.
Avrupa'da, İkinci Dünya Savaşı'nın ardından yaşanan en büyük insanlık trajedisi olarak kabul edilen Srebrenitsa soykırımı sırasında BM bünyesinde Potoçari'deki Hollanda birliğinde görevli Monique Bergman soykırımın yaşandığı günleri unutamıyor.
 
1995 yılının ocak ayından temmuz ayına kadar BM bünyesindeki Hollanda birliğinde görev yapan Bergman, o günleri AA muhabirine anlattı.
 
Geçen günlerde 1995 yılında kucağında küçük bir çocukla çekildiği fotoğrafı sosyal medyadaki hesabından paylaşarak, çocuğun hayatta olup olmadığını sorgulayan Bergman, aradan geçen 21 yıla rağmen o günleri unutamadığını söyledi.
 
Sırpların şehri bombalamaya başladığı ve halkın Hollanda birliğine sığındığı günlerde Potoçari'de olduğunu anlatan Bergman, "Birçok yaralı gördüm. Açlık ve korku vardı. Potoçari'deki son günlerimi böyle geçirmiştim." diye konuştu.
 
Fotoğraftaki çocuğun doğuştan sağır ve dilsiz olduğunu aktaran Bergman, aradan geçen yıllara rağmen o çocuğun hatırasında büyük yer edindiğini kaydetti.
 
Bergman, "O çocuğu çok sevmiştim. Birlikteki kamyon ne zaman Srebrenitsa'daki fırına gitse o da gelirdi. Ekmek karşılığında çiçek verirdi. Srebrenitsa'daki tüm insanlar gittiğinde onu bulmaya çalıştım. Dilsiz olduğundan adını öğrenememiştim. Hayatta kalıp kalmadığını bilmek istedim." ifadelerini kullandı.
 
Srebrenitsa'daki son günlerinin zor geçtiğini anlatan Bergman, çaresiz ve BM tarafından terk edilmiş olmanın ağır bir duygu olduğunu söyledi.
 
Bergman, "O insanların çektiği acıları seyretmek ama elinden bir şeyin gelmemesi çok zordu. BM'nin Sırpların hava saldırılarını durdurmamasını anlayamadım." diye konuştu.
 
Görevi nedeniyle birliğe sığınan hasta ve yaralılarla ilgilendiğini ifade eden Bergman, "Bebekleri kucağımda taşıdım. Onlara yemek ve su verdim. Kesinlikle hayatımın en zor günleriydi. Kendimi terk edilmiş hissetmiştim." dedi.
TRT Haber