Le monde entier est manifestation de la Réalité divine
يسبح له ما فى السموات والارض نه «من فى السموات و الارض» هر چيز (كه) در زمين و آسمان است تسبيح مى كند با اسم خدا كه جلوه اوست، و همه موجودات به اين جلوه متحققند و همه حركات حركاتى است كه از همان جلوه هست. تمام چيزهايى كه در عالم واقع مى شود از همان جلوه هست و چون همه امور،همه چيزها از اوست و به او برمى گردد و هيچ موجودى از خودش ندارد، خودى در كار نيست كه كسى كه بايستد و بگويد: من خودم هم يك چيزى دارم، يعنى مقابل مبداء نور، خودم هم يك چيزى دارم كه از خودم هست آن وقت هم كه دارى باز از خودت نيست، آن وقت هم كه چشم دارى باز اين چشم از خودت نيست اين چشمى است كه به جلوه او وجود پيدا كرده.
پس حمدى كه مى كنيم و حمدى كه مى كنند و ثنايى كه مي كنند و ثنايى كه مى كنيم با اسم الله است به سبب اسم الله است و اين هم فرموده است: بسم الله.
الله يك جلوه جامع است، يك جلوه اى از حق تعالى است كه جامع همه جلوه ها است، رحمان و رحيم از جلوه هاى اين جلوه است. «رحمان» با رحمت و با رحمانيت همه موجودات را ايجاد كرده (است)، اين رحمت است. اصلا وجود رحمت است؛ حتى آن وجودى كه به موجودات شرير هم اعطا شده باز رحمت است، رحمت واسعه اى كه همه موجودات در زير پوشش (آن) هست يعنى همه موجودات عين رحمت هستند، خودشان رحمتند.
«الله» باسم الله همان جلوه اى است كه جلوه به تمام معنى است مقامى است كه جلوه را به تمام معنى مى تواند بروز بدهد. اسم جامع است يك اسمى است كه باز جلوه است؛ خود ذات حق تعالى اسم ندارد: «لااسم له و لارسم».
«Ce qui est dans les cieux et sur terre proclame Sa transcendance» (Cor. 62.1, 64.1) et non pas «ceux qui sont dans les cieux et sur terre». Tout ce qui se trouve dans les cieux et sur terre proclame Sa transcendance par le Nom de Dieu, lequel est Sa manifestation: tous les existants ont leur réalité de par cette manifestation et tous les mouvements sont de par cette manifestation. Tout ce qui se produit dans le monde est de par cette manifestation, et comme toutes les choses sont de Lui et retournent à Lui, aucun existant n’a rien de lui-même. “Soi-même” n’a pas sa place ici: quelqu’un qui dirait “j’ai moi-même quelque chose en face du Principe de la lumière”, cela voudrait dire que “cette existence est de moi-même”! Cet œil même que tu as n’est pas de toi! Cet œil est venu à l’existence par Sa manifestation.
Donc la louange et l’éloge que nous faisons, que tous font, sont par le Nom de Dieu, en raison du Nom de Dieu. Il a dit «par le Nom de Dieu [d’Allãh]»: [le niveau désigné par le Nom].
Allãh est une manifestation synthétique, une manifestation de la Réalité suprême qui synthétise toutes les manifestations, de sorte que le Tout-Miséricordieux et le Très-Miséricordieux sont des manifestations de cette manifestation et par la Miséricorde, Il a donné existence à tous les existants: l’existence même est miséricorde! Même cette existence qui a été donnée aux existants mauvais est encore miséricorde, miséricorde tout-embrassante par laquelle tous les existants sont recouverts: cela revient à dire que les existants sont la miséricorde même, sont eux-mêmes miséricorde.
Allãh est cette manifestation qui est pleine manifestation, un niveau qui peut faire apparaître la manifestation en son sens plein: c’est le Nom synthétique, un Nom qui est encore une manifestation. L’Essence même de la Réalité suprême n’a pas de Nom: Elle est sans nom ni forme.
Une partie du livre "Commentaire de la Sourate d’ouverture du Coran" de l’Imam Khomeyni
Sources:
Tebyan.net
Imam-khomeini.com
Articles Relatifs:
Le nom est un signe
Les lois de l’univers
