Okul Korkusu Mu, Okul Kaygısı Mı?-1

Acıbadem Adana Hastanesi'nden Uzman Klinik Psikolog Göksu Telmaç, yaptığı açıklamada, bitmeyen ağlamalar, isteksizlik, genele yayılan ebeveyn bağımlılığı, okula gitmeyi reddetme, teneffüslere çıkmama, sabah servis saati yaklaştığında kusmak gibi fizyolojik belirtilerin, okula başlama sürecindeki korkunun sıklıkla birçok çocukta görülen bir süreç olduğunu vurgulayarak, "Bu belirtiler okul kaygısı ve genel kaygı durumunun işareti olabiliyor" dedi.

0-6 yaş arası olan bebeklik ve ilk çocukluk döneminin, dünyanın ve yaşamın çocuk tarafından keşfedildiği, yeniliklerle ve buna bağlı korkularla dolu bir dönem olduğunu belirten Telmaç, 6-9 yaş aralığında ise çocukların soyut düşünceye girmeye başlasalar da hala tam anlamıyla oturmuş bir muhakeme döneminin söz konusu olmadığını kaydetti. Telmaç, bu yaşlarda çocukların karanlık, hırsızlar, gürültü, yabancılar, su veya hayvanlar gibi birçok farklı ortam ve nesneden korkmalarının normal olduğunu söyledi.

Korku ve Kaygı Aynı Şey Değil!

Klinik Psikolog Telmaç korku ve kaygının birbirinden farklı iki duygu durumu olduğuna dikkat çekerek aradaki farkı şöyle açıkladı:

"Herkeste görülebilen korku sıklıkla belirgin bir duruma yönelik oluyor. Kaygı ise an itibariyle mevcut olmayan ama olası kabul edilen tehlikelere karşı duyulan daha sinsi bir duygu hali. Örneğin, sıcak bir nesneye dokunmadan önce dikkat etmek için insanı yönlendiren his yaşanabileceği korkusudur. Bu korkuya neden olan risk faktörü gerçekçidir. Ancak evden çıktıktan sonra ocağı açık bıraktığını düşünerek tüm evin yanabileceği endişesiyle koca bir yangın hayal etmek kaygıdır. Burada küçük bir ihtimal somut bir korku nedenine dönüştürülüyor. Çocuklar belirgin şeylerden korkabiliyor. Bunun yanında çeşitli durumlara karşı da farklı dozlarla ve şekillerde kaygı hissedebiliyorlar. Kaygı durumunun seviyesini ve şeklini, ebeveynlerin tutumları, çocukların karakter özellikleri ve çevresel faktörler belirliyor."

Hangi Çocuklar Okula Zor Adapte Oluyor?

Özellikle bağlanma dönemindeki her 0-3 yaş çocuğun, bağlanma nesnesi olan anneden ayrılırken yoğun bir kaygı yaşadığını belirten Telmaç, "Annesinin işe gitmesine alışmış bir çocuk bile kreşe bırakıldığında ne olacağını bilemez bir halde olabiliyor. Bu nedenle duyduğu endişe ailesi tarafından oradan alındığı ana kadar devam ediyor. Ağlamalar kapıda ayrılırken başlayıp sonrasında bitiyorsa ve çocuk sınıfa geçtiğinde sakinleşiyorsa çocuk adapte olmuş diyebiliriz. Ağlamalar çocuğun konfor alanı olan evde kalmak için şans denemeleri olarak gözleniyor. Fakat bazı çocuklar azalmak bilmeyen ağlamalar ve kaygılar yaşıyor" diye konuştu.

Yazdır