Abese Suresi ve Resulullah(2.Bölüm)
Oysa Kuran-ı Kerim ve hadislerde Peygamber-i Ekrem'in düşmanlara karşı bile böyle bir davranışı olmadığı belirtilmiştir; nerde kala hidayet isteyen müminlere karşı böyle bir davranışı olsun. Sonra bu ayette o kimsenin, zenginlere fazlasıyla teveccüh gösterirken, fakirleri görmezlikten geldiği anlatılmaktadır. Bunu Peygambere yakıştıramayız.
Peygamberimizi tanıyan bir kimse, onu bu sıfatla vasıflandıramaz. Bu onun yüce ahlakı ve kavmine olan şefkatiyle de bağdaşmamaktadır. Dolayısıyla bu ayetin ashaptan biri hakkında nazil olduğu ve anlatılan işi onun yaptığı söylenmiştir. Bu durumda biz bu ayetin kimin hakkında nazil olduğundan şüpheye düşsek bile, ondan Peygamberin kastedilmediğinden şüphe edemeyiz. Çünkü Allah, Peygamber-i Ekrem’i bundan daha az kınanacak sıfatlardan bile tenzih etmiştir." (Bihar-ül Enbiya c. 17 s. 78 naklen Tenzih-ül Enbiya s. 118)
Ehlibeyt müfessirleri genellikle bu görüşü benimsemişlerdir. Buna dayanak olarak da Kuran-ı Kerim'de Resulullahın yüce ahlakını öven ayetlerle Ehlibeyt İmamlarından bu ayetlerden maksadın Resulullah olmadığı, aksine Beni Ümeyye’den bir kişinin kastedildiğine dair gelen hadisleri göstermişlerdir.
Bu müfessirlerden biri de asrımızın büyük Ehlibeyt müfessiri Allame Tabatabai'dir. O, El-Mizan adlı tefsirinin 20.cildinin 223.sayfasında yukarıda işaret ettiğimiz Seyit Murtaza;'nın görüşünü onaylayarak bu davranışın Peygamberin yüce ahlakıyla bağdaşmadığını, dolayısıyla maksadın Hazret olmaması gerektiğini belirttikten sonra şöyle devam ediyor:
"Oysa Allah Teâla, bahsi geçen surenin inmesinden önce Resulullah’ın yüce ahlakını överek “Sen büyük ahlak üzeresin" buyurmuştur.
Surelerin nüzul tertibini belirten bütün rivayetler, bu surenin İkra Suresi’nden sonra indiğinde ittifak etmişlerdir. Bu durumda Allah Teâlâ’nın, bi’setin ilk başında herhangi bir sınır koymaksızın ahlakını övdüğü ve her yönüyle yüce ahlaka sahip olduğunu belirttiği Peygamberini, daha sonraları, kâfir oldukları halde zenginlere daha fazla ilgi göstermek ve mümin oldukları halde fakirlere karşı ilgisiz kalmak gibi bazı ahlaki davranışlarından dolayı kınadığı nasıl düşünülebilir?
Yine Allah Teâla Şuara Suresi’nin 215.ayetinde Peygamberine; "Yakın aşiretini uyar ve sana tabi olan müminlere karşı tevazulu ol" buyurmuştur. Allah Teâla bu ayette Peygamberine müminlere karşı tevazulu davranmasını emretmektedir. Bu ayet de Mekke'de nazil olan surede vaki olup davetin ilk başlarında nazil olan "Yakın aşiretini uyar" ayetinin devamında yer almıştır.
Abese Suresi ve Resulullah(1.Bölüm)
Kuran Açıklayıcısı Olarak Hz. Resulullah
