Hz. Ali'nin (a.s) Dua ve Yakarış hakkındaki görüşü

Diğer Ehli Beyt İmamları gibi İmam Ali (a.s) de dua ve yakarışa büyük önem veriyordu. Nitekim bu bağlamda yüce Allah Kur'an'ı Kerim'de Peygamber'ine (s.a.a) hitaben şöyle buyuruyor:

"De ki: Duanız olmasa, Rabbim size ne diye değer versin!" [1]

İmam Ali (a.s) gerek sözleriyle ve gerekse hayatıyla duanın önemini vurgulamıştır ve şöyle buyurmuştur:

Dua, velilerin silâhıdır.

Nehcü'l-Belâğa'da çeşitli alanlarla ilgili dualar yer alır. Bu dualar "es-Sahifetu'l-Aleviyye" adı altında derlenmiştir. Bu duaların en parlağı Kumeyl Duası, Sabah Duası ve Şa'baniye Münacatı adıyla bilinen dualardır.

İmam Ali'den (a.s) rivayet edilen manzum bir münacat ve yakarış:

Hamdolsun sana ey cömertlik, ululuk ve yücelik sahibi!

Şanın yücedir senin, dilediğine verirsin, dilediğine vermezsin

İlâhî, ey yaratıcım, koruyucum, sığınağım!

Zorlukta ve kolaylıkta sana yakarırım.

İlâhî! Hatalarım büyük ve çok olsa da,

Senin günahlarımı bağışlaman, daha büyük ve da-ha geniştir.

İlâhî! Hâlimi, yoksulluğumu ve muhtaçlığımı görensin, benim gizli yakarışlarımı duyansın.

İlâhî! Umudumu kesme, saptırma kalbimi. Çünkü cömertliğinin sınırsızlığına dair ümidim sonsuzdur.

İlâhî! Eğer beni yalnız bırakırsan ya da dergâhından kovarsan,

Kime ümit bağlarım? Ya da kimi şefaatçi kılarım?

İlâhî! Beni azabından koru; çünkü ben,