Avertissement aux séminaires
ممكن است دست هاى ناپاكى با سمپاشي ها و تبليغات سوء برنامههاى اخلاقى و اصلاحى را بىاهميت وانمود كرده، منبر رفتن براى پند و موعظه را با مقام علمى مغاير جلوه دهند، و با نسبت دادن «منبرى» به شخصيت هاى بزرگ علمى، كه در مقام اصلاح و تنظيم حوزهها هستند، آنان را از كار باز دارند. امروز در بعضى حوزهها شايد منبر رفتن و موعظه كردن را ننگ بدانند! غافل از اينكه حضرت امير، عليه السلام، منبرى بودند، و در منابر مردم را نصيحت فرموده، آگاه، هوشيار و راهنمايى مىكردند. ساير ائمه، عليهم السلام، نيز چنين بودند.
شايد عناصر مرموزى اين تزريقات سوء را نمودند تا معنويات و اخلاقيات از حوزهها رخت بربندد، و در نتيجه حوزههاى ما فاسد و ساقط گردد؛ دستهبندي ها، خود خواهي ها، نفاق ها و اختلافات، در داخل حوزهها، خداى نخواسته، رخنه كند؛ افراد حوزهها به جان هم افتند و در مقابل يكديگر صف بسته همديگر را توهين و تكذيب نمايند، و در جامعه اسلامى بىآبرو شوند، تا اجانب و دشمنان اسلام بتوانند بر حوزهها دست يابند و آن را از هم بپاشند. بدخواهان مىدانند كه حوزهها از پشتيبانى ملتها برخوردار است، و تا روزى كه ملتها پشتيبان آن باشند كوبيدن و از هم پاشاندن آن ممكن نيست.
ولى آن روز كه افراد حوزهها، محصلين حوزهها، فاقد مبانى اخلاقى و آداب اسلامى شده به جان هم افتادند، اختلاف و چند دستگى درست كردند، مهذب و منزه نبودند، به كارهاى زشت و ناپسند دست زدند، قهرا ملت اسلام به حوزهها و روحانيت بدبين شده از حمايت و پشتيبانى آنان دست مىكشد، و در نتيجه راه براى اعمال قدرت و نفوذ دشمن باز مىگردد. اگر مىبينيد دولت ها از روحانى و مرجعى مىترسند و حساب مىبرند، براى اين است كه از پشتيبانى ملت ها برخوردار است؛ و در حقيقت از ملت ها مىترسند؛ و احتمال مىدهند اگر اهانت، جسارت و تعرض به يك روحانى كردند، ملت ها بر آنان شوريده عليه آنان به پا خيزند. ليكن اگر روحانيون با هم اختلاف كردند و يكديگر را بدنام نموده و به آداب و اخلاق اسلامى مۆدب نبودند، در جامعه ساقط شده ملت هم از دستشان مىرود.
Il se pourrait que, par des campagnes d’intoxication et des propagandes pernicieuses, des mains infâmes présentent les programmes d’éducation et d’amélioration morales comme dénués d’importance, fassent passer pour indigne d’un savant religieux le fait de monter en chaire pour prêcher et exhorter, et qu’en traitant de «prêcheurs» les grands savants religieux qui sont en position d’améliorer et réorganiser les séminaires, elles les retiennent d’accomplir cette œuvre. Aujourd’hui, peut-être que dans certains séminaires le fait de monter en chaire et de prêcher est considéré comme une honte. Ils ne se rendent pas compte que le Commandeur des fidèles, que la Paix soit avec lui, était un prêcheur qui, du haut des chaires, conseillait, informait, éveillait et guidait les gens. Et les autres Imams, que la Paix soit avec eux, étaient également tels.
Il est possible que des éléments occultes aient inoculé ces idées pernicieuses afin que les disciplines éthiques et spirituelles désertent les séminaires et que par suite nos séminaires se pervertissent et périssent; que factions, égoïsmes, hypocrisies et dissensions se fassent jour, à Dieu ne plaise, au sein des séminaires et que les gens des séminaires, dressés et ligués les uns contre les autres, se désavouent et s’invectivent mutuellement, se discréditant aux yeux de la société musulmane, de sorte que les étrangers et les ennemis de l’Islam trouvent moyen de porter la main sur les séminaires et de les démanteler. Les malveillants savent que les séminaires jouissent du soutien des populations et qu’aussi longtemps que les populations seront leur soutien, il ne sera pas possible de les frapper et démanteler.
Mais le jour où les gens des séminaires, les étudiants des séminaires, dénués de principes moraux et de comportements Islamiques, se dresseront les uns contre les autres, fomenteront discordes et factions, ne seront pas probe et vertueux et feront des choses laides et indignes, la population musulmane méprisera inévitablement les séminaires et le clergé, leur retirera son soutien et son appui, et par suite la voie sera ouverte à l’ennemi pour exercer son influence et sa domination. Si vous voyez des États tenir compte d’un clerc ou d’une autorité religieuse de référence et les craindre, c’est parce qu’il jouit du soutien des populations. En réalité, ce sont les populations qu’ils craignent et ils supputent que, s’ils s’en prennent à un clerc, le bafouent et l’offensent, les populations seront révoltées contre eux et se soulèveront. Mais si les clercs se disputent entre eux, se dénigrent mutuellement et se montrent dépourvus de mœurs et comportements Islamiques, ils perdront tout crédit dans la société et le peuple lui-même leur filera des mains.
Une partie du livre "Lutter contre soi-même" de l'Imam Khomeyni
Sources:
Imam-khomeini.com
Khatteemam.ir
Article Relatif:
De l’importance de s’amender et régénérer selon Imam Khomeyni
