Recommandation de l’Imam Khomeyni aux Tulãb(3)
در بعضى از شهرستانهايى كه تابستانها به آنجا مىرفتم، مىديدم اهالى آن بسيار مۆدب به آداب شرع بودند. نكتهاش اين بود كه عالم صالح و پرهيزكارى داشتند. اگر عالم ورع و درستكارى در يك جامعه يا شهر و استانى زندگى كند، همان وجود او باعث تهذيب و هدايت مردم آن سامان مىگردد، اگر چه لفظا تبليغ و ارشاد نكند. ما اشخاصى را ديدهايم كه وجود آنان مايه پند و عبرت بوده؛ صرف ديدن و نگاه به آنان باعث تنبه مىشد. هم اكنون در تهران، كه في الجمله اطلاع دارم، محلات آن با هم فرق دارد: در محلهاى كه عالم منزه و مهذبى زيست مىكند، مردمان صالح با ايمانى دارد. در محله ديگر كه يك نفر منحرف فاسد معمم شده، امام جماعت گرديده، دكان درست كرده است، مىبينى طايفهاى را فريب داده، آلوده و منحرف ساخته است. همين آلودگى است كه از بوى تعفن آن اهل جهنم اذيت مىشوند.
اين تعفنى است كه عالم سوء، عالم بىعمل، عالم منحرف، در همين دنيا به بار آورده، و بوى آن در جهان ديگر شامه اهل جهنم را مىآزارد. نه اينكه در آنجا چيزى به او افزوده باشند؛ آنچه در عالم آخرت واقع مىشود چيزى است كه در اين دنيا تهيه گرديده است.
به ما چيزى خارج از عمل ما نمىدهند. وقتى بنا باشد عالمى مفسده جو و خبيث باشد، جامعهاى را به عفونت مىكشد؛ منتهى در اين دنيا بوى تعفن آن را شامهها احساس نمىكند؛ ليكن در عالم آخرت بوى تعفن آن درك مىگردد. ولى يك نفر عوام نمىتواند چنين فساد و آلودگى در جامعه اسلامى به بار آورد. عوام هيچگاه به خود اجازه نمىدهد كه داعيه امامت و مهدويت داشته باشد، ادعاى نبوت و الوهيت كند؛ اين عالم فاسد است كه دنيايى را به فساد مىكشاند: اذا فسد العالم، فسد العالم.
Dans certaine province où je me rendais en été, je constatais que les habitants étaient empreints des règles de comportements conformes à la Loi divine. La raison en était qu’il se trouvait parmi eux un savant intègre et vertueux. Si un savant honnête et probe vit dans une société, une ville ou une province, sa simple présence suffit à amender et guider les habitants de ce lieu, même s’il n’use pas de prêches et sermons. J’ai moi-même vu des personnes dont la simple présence était une mine de conseils et d’enseignements. Les voir et les regarder suffisait pour qu’on en tire leçon. Aujourd’hui même, à ce que je sache, les quartiers de Téhéran diffèrent les uns des autres: dans un quartier où vit un savant honnête et probe se trouvent des gens intègres et pleins de foi ; dans un autre quartier, où un individu dévoyé et corrompu portant turban est devenu imam de mosquée et s’est fait une clientèle, on constate qu’il a mystifié, pourri et dévoyé tout un groupe. C’est de la puanteur de cette pourriture-là que les gens de l’Enfer souffriront.
C’est une purulence que le mauvais savant, le savant sans pratique, le savant dévoyé a causée en ce bas monde et dont la puanteur empoisonne l’odorat des gens de l’Enfer dans l’autre monde, et non pas qu’on lui ajouterait quelque chose dans ce monde-là. Ce qui se produit dans l’autre monde est ce que l’on a préparé en ce monde.
On ne nous donnera rien d’autre que nos propres actes. Dès lors qu’un savant est infâme et corrupteur, il putréfie toute une société, seulement sa puanteur n’est pas perçue par les odorats en ce bas monde, mais elle l’est dans l’autre monde. Par contre, un individu commun ne saurait produire une telle corruption et pourriture dans la société musulmane. Jamais un homme du commun n’oserait se dire «Imam» ou «Mahdi » ou prétendre à la prophétie et à la divinité. C’est le savant pervers qui entraîne le monde dans la perversion: «Si le savant est perverti, le monde le sera aussi.»
Une partie du livre "Lutter contre soi-même" de l'Imam Khomeyni
Sources:
Imam-khomeini.com
Khatteemam.ir
Article Relatif:
Lutter dans la pensée de l’Imam Khomeyni
