İmam Cafer Sadık (a.s.) ve Ebu Saleme ve Ebu Müslim'in Daveti
İmam Cafer Sadık (a.s.) ve Bazı Siyasi Olaylar [3]
İmam Cafer Sadık (a.s.) kendi ashabını öyle eğitti, yetiştirdi ki, onjar fıkıh ve hadis bakımından Caferi mezhebinin kurucularından oldular. İmamın o koşullar altında hakim düzen karşısındaki siyasi faaliyetleri mevcut hükümetten razı olmamakla ve İslamın imamet ve önderliğinin Rasulullah (s.a.a.)'ın hanedanına mahsus olduğunu açıkça savunmakla mahdut idi.
İmam Cafer Sadık (a.s.) silahlı hükümete karşı gerekli hazırlıkları yapmadan -bizzat kültürel konular üzerinde durulmadan-başlatılan silahlı hareketin bozguna uğramak ve yenilmekten başka bir neticesi olmadığına inanıyordu.
Hakim düzene karşı hareket başlatmak ve bununla zafere ulaşabilmek için imamete inanan kapsamlı bir şii hareketi gerekliydi Aksi halde, sade ve aceleyle başlatılan bir hareket devam etmeyecek ve hatta fırsat güden kimseler bundan kendi çıkarlarına göre yararlanacaklardı.
Nasıl ki Zeyd b Ali ve ondan sonra da Yahya b Zeyd'in Horasan'da başlattıkları hareketten Abbasoğulları kendi çıkarları doğrultusunda istedikleri kadar faydalandı ve amelen 'Ali Muhammed razıdır' şiarından kendilerini hedef olarak tebliğ ettiler ve bu telaşlarına ilave olarak da bazılarının naklettiğine göre Ebu Haşim b. Muhammet b. Hanefiye'nin hilafetinden taraftarlık etmede faal olan Talibiyin'i de öldürdüler.
Bunların neticesi sonralan belli ddu çünkü Caferi fıkhı gün geçtikçe yücelen güçlü bir şiilik oluşturdu: ve sadece siyasi yolda faaliyet gösteren Zeydiye ve Hariciler ise çok geçmeden kültürel mahdudiyete düçür olup nisbeten güçlü mevzilerini gitgide kaybettiler, çözülüp dağılmaya yüz tuttular ve neticede Abbasoğullan siyasî-nizamî üstünlük elde ederek koskoca islam devletinin başına geçler.
Bu da. Haşim oğullarının adayının Hasan oğullarından sadece Muhammet b. Abdullah adında biri olduğu bir durumda gerçekleşti. İleride bunun kıyamı hakkında bahsedeceğiz fakat burada bu kıyamm sadece imam Sadık (as.) ve Abbas oğullarıyla ilgili kısmını ele alıyoruz.
Abbas oğullarının asıl daveti -Âl-i Muhammed'in veziri diye tanınan Ebu Saleme Hallal" ve Ebu Müslim Horasani-tarafından başlatıldı (bu mevzu, kendi yerinde bahsedilmiş ve açıklığa kavuşmuştur) ilk olarak bu hareketin asıl şiarı "Al-i Muhammed" idi; halk bu sloganı işitince akıllarına gelen tek şahıs şialardan biriydi fakat şiaların siyasi pasifliği ve Abbas oğullarının sürekli faaliyeti, perde ardındaki olayları Abbas oğullarının lehine değiştirdi.
Aynı zamanda işin kilidi Ebu Saleme HallaCın elindeydi. O, Kûfe'de Saffah ve Mansur'u hazırlamıştı ve Beni Ümeyye çöker çökmez Saffah için halktan biat aldı. Ama bir süre sonra şialar için davet etmek ve şiaları Abbasilerin yerine oturtmak istemesi suçuyla öldürüldü.
O koşullar altında İmam Cafer Sadık (a.s.) münasib bir ortamda değildi ve siyasi açıdan uygun bir durumda bulunan Muhammet b. Abdullah da Abbasiler karşısında duramayıp varlığını sürdüremedi Buna göre şiaların güvenebilecekleri hiçbir ciddi siyasi hareket yoktu.
İmam Sadık (as) a göre Ebu Saleme'nin daveti sağlam bir temele sahip değildi ve bu yüzden de onun yazdığı mektubun cevabında Ebu Saleme nin elçisine şöyle buyurdu: Ebu -Saleme, başka birinin şiasıdır "[1]. Bazılarının naklettiğine göre Ebu Müslim de bu husüsda İmam Cafer Sadık (a.s.)'a mektup yazmış ve İmam Cafer Sadık (a.s.) da onun cevabını şöyle yazmıştı:
"Ne sen benim şialarımdansın ne de zaman benim zamanımdır.""[2]
1) el-Vuzera-u vel-Küttab. s 84 - O da Ebu Müslim'de mevaliden sayılıyorlardı
2) Bakınız: Hayat-ul İfnarrur Aza. s: 49.
Zeyd b. Alinin Kıyamı
İmam Cafer Sadık (a.s.) ve Bazı Siyasi Olaylar
