Hz. Hasan Askeri (as.)'ın  İmameti (6)

Bazı rivayetlerde , İmam Hasan Askeri (as.)'ın zindanda daima oruç tuttuğunu bildiriyor.[1]

İmam (a.s.)', 256 dan 279 yılına kadar hilafet eden Mutamid'in döneminde ikinci defa zindana atıldı. Bir rivayette, O hazretin 259 yılında Mutamid'in zindanında olduğu ve Ali b. Cerir'in de İmam'ın bekçisi olduğu belirtilmiştir. Mutamid'in İmam hakkında sorduğu sorulara Ali b. Cerir şöyle cevap veriyor: Her zaman gündüzleri oruç tutuyor ve geceleri de namaz kılıyor.[2]

Aynı şekil Sumayri "el-Evsiya" kitabında Mahmudi'den şöyle rivayet etmiştir: Ebu Muhammed-i Askeri (a.s.) Mutamid'in zindanından çıkarken şu ayeti yazmış olduğunu gördüm:

Şeyh Müfid, Muhammed b. İsmail-i Alevi'den şöyle rivayet etmiştir:

İmam Askeri (a.s.), Ali b. Evtamiş (veya Baremiş)'in bu‌lunduğu zindana getirildi. Bu şahıs Ebu Talib evlatlarının amansız düşmanlarından idi. Ona, İmam hakkında elinden gelen kötülüğü yapması emredildi. Ama o, imam'la bir süre kaldıktan sonra ayrılma zamanı geldiğinde İmam'ın ilahi azametini her kesden daha iyi tanıyan biri olarak ayrıldı.[4]

Çok büyük bir ihtimalle İmam 259 yılında bu zindana atılmıştı ve bunu teyid eden şahid de aşağıdaki rivayettir.

Keşşi "Rical" kitabında, Muhammed b. İbrahim-i Samerkandi'nin şöyle dediğini rivayet ediyor: Hacca giderken, yolumun üzerinde bulunan doğruluk, salah, takva ve hayırla tanınan Budak Buşencani (Buşencan Herat köylerinden biridir) adındaki arkadaşıma uğrayayım dedim. Onun yanına varıp sohbete başladığımızda Fâzl b. Şazan'dan söz açıldı. Budak "O midesinden çok rahatsızdır..." dedi ve şunları da ekledi: "Hac merasimini yerine getirmek için Mekke'ye gittiğimde, değerli ve faziletli bir şeyh olan Muhammed b. İsa el-Abidi'nin yanına gittim. Onun evinde, üzgün ve perişan bir halde oturan bir grup gördüm. Bunun sebebini sorunca şöyle dediler: Ebu Muhammed (a.s.) zindana atılmış. (Bunu duyunca oradan çıkıp) Yoluma devam ettim, dönüşümde yine Mu‌hammed b. İsa'ya uğradım. Onu güler yüzlü ve dinç buldum. Bunun sebebini sordum, dedi ki: "İmam serbest bırakıldı." Ben gündüz ve gece (amelleriyle ilgili dan) kitabımı da bera‌berimde götürüp Samirra'ya gittim. Ebu Muhammed (a.s.)'ın huzuruna vardım. Kitabı O hazrete gösterip "Canım sana feda olsun, bu kitaba bakar mısınız?" dedim. İmam kitabın her sayfasına bakarak şöyle buyurdu: "Sahihtir, bununla amel etmek iyidir." Ben "Fazl çok hastadır ve hastalığının sebebinin

de sizin O'nun hakkında etmiş olduğunuz dua olduğunu duydum. Duydum ki onun İbrahim (a.s.)'ın vasiyyinin Rasulullah(s.a.a.)'in vasiyyinden üstün gördüğünü size anlatmışlar. Halbuki bu doğru değil, bunu yalanla ona isnad etmişler." dedim. İmam buyurdu: "Evet, Allah Fazl'a rahmet etsin." Budak diyor ki: Ben geri döndüm ve İmam'ın "Allah Fazl'a rahmet etsin." dediği günlerde Fazl'ın vefat etmiş olduğunu anladım.[5]

Meşhur olduğu gibi Fazl b. Sazan'm 260 H.K. yılında vefat ettiğini kabul edersek, haliyle 259 yılının sonlarında Zilhacce ayından önce İmam'ın zindanda olduğunu da kabullenmeliyiz.

[1] Nur'ul Ebsar, s: 168. Fusul'ul Muhitnme, s^ 286. Kafi, c: 1, s:512.

[2] Bihar'ul Ehvar, c: 50, s: 413; Muhac'ud Daavat, s: 344 den naklen.       

[3] Safi 8.

[4] irşad, s: 342. Kafi, c: 1, s: 508. Keşf'ul Gumme, c: 2, s: 412.

[5] Rical-i Keşşî, s: 537-538. Rivayet 1023.

Hz. Hasan Askeri (as.)'ın  İmameti (5)

Hz. Hasan Askeri (as.)'ın  İmameti (4)

Hz. Hasan Askeri (as.)'ın  İmameti (3)

Hz. Hasan Askeri (as.)'ın  İmameti (2)

Hz. Hasan Askeri (as.)'ın  İmameti (1)