İmam Sadık (a.s)’ın Üç Önemli Tavsiyesi

Kufe’de yaşayan şiilerden biri olan Abd’ul- A’la bin A’yen şöyle diyor:

İmam Sadık (a.s)’ın ashabından bazıları, ihtiyaç duydukları meseleler hakkında İmam (a.s)’a bir mektup yazarak o mektubu bana verdiler ve müslümanın müslüman kardeşinin üzerindeki hakları hususunda da İmam (a.s)’dan sözlü olarak soru sormamı rica ettiler.

Medine’ye vardığımda İmam (a.s)’ın huzuruna çıktım. Dostların mektubunu İmam (a.s)’a takdim ettikten sonra: “Müslümanın, müslüman kardeşinin üzerindeki hakkı nedir?” diye sordum.

İmam Sadık (a.s) dostların mektubunun cevabını verdi ama benim sözlü olan sorumun cevabını vermedi!

Vedalaşmak için İmam (a.s)’ın huzuruna vardığımda: “Ey Resulullah’ın oğlu! Ben sizden bir mesele sordum ama cevap vermediniz” dedim.

İmam (a.s): “Kasıtlı olarak cevap vermedim” buyurdu.

“Neden?” dedim.

İmam (a.s): “Çünkü sizin hakikati duyup amel etmeyeceğinizden dolayı kafir olacağınızdan korktum” buyurdular.

Sonra şöyle buyurdu:

“Allah’ın, kullarına farz kıldığı en önemli ve zor şeylerden biri üç şeydir:

1-    Kendisiyle başkaları arasında insaflı davranması; öyle ki, kendisine beğendiği şeyi kardeşi için de beğenmelidir.

2-    Malında kardeşiyle eşitliği sağlamalı ve hiçbir şeyi ondan esirgememelidir.

3-    Her halde (her işte) Allah’ı anmalı. Allah’ı anmaktan maksat; “Subhanellah, velhamdulillah” demek değildir. Allah’ı anmaktan maksat; Allah’ın haram kıldığı şeylerle karşılaştığında Allah’ı anmak ve böylece o haram şeyleri terk etmektir.”[1]

Yoksullara Yardım

Muhammed bin İclan şöyle diyor:

İmam Sadık (a.s)’ın huzurunda olduğum bir sırada şiilerden biri gelerek selam verdi. İmam (a.s) o adama: “Din kardeşlerin nasıldır?” diye sordu. O adam cevaben: “Çok iyi ve temiz insanlardır” diyerek onları övüp methetti.

İmam (a.s): “Zenginler fakirlerin ziyaretlerine gidiyorlar mı?”

Söz konusu şahıs: “Pek az.”

İmam (a.s): “Zenginler fakirlerin halini sorarak onlara yardımda bulunuyorlar mı?”

Söz konusu şahıs: “Sen, bizim halkımız arasında çok nadir bulunan sıfat ve ahlaklardan soruyorsun!”

İmam (a.s): “O halde bunlar nasıl kendilerinin şia olduğunu zannediyorlar? (Gerçek şia; fakirlerin hallerini soran, onlara maddi yardımda bulunan ve onları unutmayan kimselerdir.)”[2]

Sanki Bu Ayeti Duymamıştım!

Ebu Besir şöyle diyor:

İmam Sadık (a.s)’ın huzurunda olduğum bir sırada bir adam İmam (a.s)’ın huzuruna gelerek şöyle dedi:

“Babam, anam sana feda olsun! Bizim, cariyeleri şarkı söyleyen bir komşumuz vardır. Bazen helaya gittiğimde onların seslerini duymak için normalden fazla oturuyorum.”

İmam (a.s): “Bir de bu işi yapma; fazla oturarak onların seslerini duymaktan sakın” buyurdular.

O adam: “Allah’a and olsun ki, sırf onların seslerini duymak için oraya gitmiyorum. Oraya gittiğimde ister istemez kulaklarımla o sesi duyuyorum” dedi.

İmam (a.s): “Acaba Allah Teala’nın: “Kulak, göz ve kalp hepsi sorumludurlar”[3] diye buyurduğunu duymamış mısın?” diye buyurdu.

Adam bu ayeti duyunca şöyle dedi: “Evet, Allah’a and olsun ki, buyurduğunuz gibidir. Sanki bu ayeti Kur’ân’dan, Arap ve Acem hiç kimseden duymamıştım. İnşaallah bu işi bir daha tekrarlamayacağım; Allah-u Teala’dan beni affetmesini diliyorum.”

İmam Sadık (a.s) o adamın bu sözlerini duyunca şöyle buyurdular: “Kalk gusül et ve bu işinden dolayı namaz kıl! Çünkü büyük bir işe (günaha) alışmışsın. Bu hal üzere ölmüş olursan, en kötü halde ölmüşsün. O halde Allah’a yalvararak ve O’nu överek yapmış olduğun kötü işlerden dolayı tövbe et. Zira Allah-u Teala kötü işleri sevmez; o kötü işleri kötü insanlara bırak. Zira her işin kendine göre bir ehli vardır.[4]

[1] - Bihar, C. 74, S. 242.

[2] - Bihar, C. 74, S. 353.

[3] - İsra/36.

[4] - Bihar, C. 6, S. 34.

İmam Cafer b. Muhammed (a.s)

İMAM CAFER-İ SADIK (as)IN KISACA HAYATI

İmam Cafer (a.s)’ın İbadî Siresi-2

İmam Sadık (a.s)’ın Nurlu Şahsiyeti

Bir Güneş Doğuyor, İmamet Semasında