• Counter :
  • 1324
  • Date :
  • 2/6/2011

IN GULESTANEH

nature_ swan

What wide plains!

What lofty mountains!

What sweet scent of grass comes from Gulestaneh!

I was looking for something in this village

Perhaps for a slumber

Some light, some sand, some smile

Behind the poplar trees

There was some pure negligence that called me

I stopped at a Redland, the wind was blowing, and I listened

Who was it that talked to me?

A lizard slipped

I started walking

A hayfield in the way

Then a cucumber bed, flower bushes of color and the oblivion of earth

I put off my shoes and sat down my feet dangling in the stream

How green am I today

And how clever is my body!

God forbid if grief arrives from behind the mountain

Who is hiding behind the tree?

Nobody, only a cow is grazing in the field

It is noontime in summer

Shadows know that kind of summer it is

Spotless shadows

Bright and pure corners

Sensitive children! Here is a good place to play life is not empty

There is kindness, apple, and faith

Yes

One must live as long as the anemone exists

Something is lurking in my heart like a bush of light, like slumber before daybreak

And so restless am I that I wish

To run to the end of the plain, climb to the peak of the mountain

There is a voice in the distance that is calling me

nature

در گلستانه

دشت‌هايي چه فراخ

كوه‌هايي چه بلند

در گلستانه چه بوي علفي مي‌آمد

من در اين آبادي، پي چيزي مي‌گشتم

پي خوابي شايد

پي نوري، ريگي، لبخندي

پشت تبريزي‌ها

غفلت پاكي بود، كه صدايم مي‌زد

پاي ني‌زاري ماندم، باد مي‌آمد، گوش دادم

چه كسي با من، حرف مي‌زند؟

سوسماري لغزيد

راه افتادم

يونجه‌زاري سر راه

بعد جاليز خيار، بوته‌هاي گل رنگ

و فراموشي خاك

لب آبي

گيوه‌ها را كندم، و نشستم، پاها در آب

"من چه سبزم امروز

و چه اندازه تنم هوشيار است

نكند اندوهي، سر رسد از پس كوه

چه كسي پشت درختان است؟

هيچ، مي‌چرخد گاوي در كرت

ظهر تابستان است.

سايه‌ها مي‌دانند، كه چه تابستاني است

سايه‌هايي بي‌لك

گوشه‌يي روشن و پاك

كودكان احساس! جاي بازي اين‌جاست

زندگي خالي نيست

مهرباني هست، سيب هست، ايمان هست

آري

تا شقايق هست، زندگي بايد كرد

در دل من چيزي است، مثل يك بيشه نور، مثل خواب دم صبح

و چنان بي‌تابم، كه دلم مي‌خواهد

بدوم تا ته دشت، بروم تا سر كوه.

دورها آوايي است، كه مرا مي‌خواند"

By Sohrab sepehri

source: sohrab.ir


Other links:

2 Poems of Sohrab Sepehri

The Water’s Footsteps

In this darkness

The Fishes’ Message

Water

  • Print

    Send to a friend

    Comment (0)