Aşura: Ebedi Kıyam-3
Aşura Kıyamının Başlangıcı
Şehidlerin sayısını ise 50 kişiden fazla yazmışlardır. Hz. Eba Abdullah (as)’ın yaranlarının yüzlerinde bu kadar şehidden sonra hiçbir korku ve endişe görülmüyordu.
Düşmanın son tepkisi:
Şimr bin Zilcuşen ve Ömer bin Haccac (komutanlardan ikisi) orduya teke tek dövüşmemelerini ve muhasarayı daraltmalarını Hz. Hüseyin (as)’ın ve yaranlarını tek seferde öldürmeleri için bağırdılar. Düşman daha da yaklaştı. Hz. Eba Abdullah (as) ve geriye kalan arkadaşları için savaş sahnesi hazırlanmıştı.
İlk savaşçı isteyenler:
Ömer Saad’ın askerlerinden bir kaç kişi meydana geldi ve teke tek dövüş istedi. Ubeydullah Ziyad’ın kölesi Yessar ve Ziyad bin Ubeyye (yada Abeydullah Ziyad)’nin kölesi Salim kendilerini övüp teke tek rakip istediler. O anda Habib bin Mezahir Esedi ve Berir bin Huzeyr Hemedani ayağa kalktılar ve savaş için hazırlandılar. Fakat İmam (as)’ın işaretiyle ihtiyar oldukları için yerlerine gençlerden biri kalkmak üzere oturdular. Abdullah bin Umeyr Kelbi annesi ve eşiyle birlikte Kerbela’ya gelmişti. Uzun boyu, iri pazuları ve geniş omuzlarıyla ayağa kalktı ve savaşmak için izin istedi.
Eşi ona şöyle dedi: Annem babam sana feda olsun Peygamber (saa)’in oğlunu müdafaa et. Abdullah bin Umeyr savaş meydanına çıktı. Yessar ve Salim ona dediler: Sen kimsin? Seni tanımıyoruz. Neden Berir yada Habib bin Mezahir savaş meydanına gelmiyorlar. Abdullah cevap verdi: Ey haramzade, sen biriyle savaşa dayanamazsın, hele daha iyisini mi istiyorsun? Tam bu sırada Salim’den daha ileride olan Yessar saldırdı ve Abdullah bir vuruşla onu yere serdi. Tam böyle bir zamanda Salim saldırdı ve bağırdı: Köle senin tarafına geldi Abdullah umursamadı ve onun daha da yaklaşmasına izin verdi. Fakat Salim’in saldırısı Abdullah’ın sol elinin parmağını kopardı. Abdullah onunla savaşa başladı ve arka arkaya yaptığı hamlelerle onu bertaraf etti ve sesi savaş meydanında şöyle yankılandı: ‘Eğer beni tanımıyorsanız bilinki ben Kelb’in evladıyım, soyum ve kabilem Uleym’dendir. Ben namuslu ve korkusuz biriyim. Anneciğim (Ümmü Veheb)! Sana söz veriyorum, ön saflarda yer alacağım ve benim hamlem genç müminlerin hamlesidir. Abdullah savaş meydanının kenarında duran eşi ve annesinin tarafına gitti. Eşi yerden bir sopa aldı ve savaş meydanında ona eşlik etmek istedi ama Abdullah ondan geri dönmesini istedi.
Ümmü Veheb Abdullah’ın eteğine sarılmıştı ve şöyle söyledi: Ben seninle birlikte ölünceye kadar senden ayrılmam. Sonunda İmam (as)’ın isteğiyle kadın çadıra döndü ve Abdullah ise savaş meydanına geri döndü ve savaşa devam etti.
Aşura: Ebedi Kıyam-2
Aşura: Ebedi Kıyam-1
FIRAT'IN GÖZYAŞLARI
Başarılı Mücadele ve Aşura Kıyamı
Kerbela Yollarında
