Gazzeli bir çocuğum,farketmez adım, yaşım
Hasan, Ömer,Yasir,Esma hepsinde ben varım
Bir tatlı ninni beklerken bombalarla irkildim
Annemin saçlarına dolandı kaldı minicik ellerim
Bembeyaz bir güvercin ağlıyordu, ruhum yükselirken göğe
Son kez baktım,harap olmuş evime, doyamadığım anneme
Halbuki tattığım tek nimet annemin ak sütüydü
Gazzede doğmanın karşılığı bu kadar mı kötüydü
Masallar dinlerdim, hep mutlu sonla biterdi
Doyasıya oynayabilmek en büyük hayalimdi
Ne ben bilirdim savaşın anlamını,ne de akranlarım
Kan emici zalimleri gün gelip tutacak ahım
Zeytin dalları kırık,beyaz güvercinler yok artık yurdumda
Her yer ateş,her yerde ölüm sağımda ve solumda
Bunca zulme bilmem zalimler nasıl alkış tuttu.
Bahar dalları bile Gazze’de çiçek vermeyi unuttu
Kelli felli amcalar bizi nasıl yok saydınız
Süper güçler oldunuz yazık insan olamadınız
Hangi suçun karşılığına bu vahşeti hak tanıdınız
Yoksa Gazzeli olmayı mı ölümcül suç saydınız? ? ?
