Veladetinden Rıhletine İmam Humeyni (r.a) 9

İmam Humeyni’nin Rıhleti

  İmam Humeyni, hedeflerini, ülkülerini daha doğrusu neyi söylemesi gerekiyorsa söylemişti, üzerine düşeni en iyi şekilde yerine getirmişti ve amelde de hedeflerinin gerçekleşmesi için canı gönülden çaba göstermişti. Ama Haziran 1989’da, bütün ömrünü O’nun rızasını kazanmak için harcadığı ‘Dost’a gitmeye hazırlanıyordu. Zira İmam O’nun dışında hiçbir güç karşısında eğilmemişti. Ama artık İmam’ın, halkından ayrılma ve gerçek sahibine kavuşma vakti gelmişti. O da zaten vasiyetnamesinde şunları yazmıştı:

  Günlerden 3 Haziran 1989 Cumartesi, saat 22.20… İmam’ın ayrılık zamanı… Milyonların kalbini ilahi nur ve maneviyatla aydınlatan bu büyük insanın kalbi nihayet durdu. İmam’ın yakınları tarafından hastaneye yerleştirilen kameralar, onun en zor ve güçsüz halinde bile yaratıcıya ibadetten bir an bile geri kalmadığını gösteriyordu.İmam’ın dudakları sürekli O’nun adını zikrediyordu. Son gecede, hem de 87 yaşında, bir kaç zor ameliyatı aynı anda geçiren bu büyük irfan ve aşk ehli, kollarına serum ve diğer malzemeler takılı olmasına rağmen gece namazı kılıyor, Kur’an-ı Kerim okuyordu. Ömrünün son saatinde ise tam bir melekuti huzur içinde sürekli Kelime-i Şehadet getirerek Allah’ın mübarek isimlerini fısıldıyordu.

  İşte İmam bu şartlar altında Hakk’a yürüdü. İmam Humeyni’nin rıhlet haberi duyulunca İran’da ve İslam dünyasında adeta şiddetli bir deprem olmuştu. İran’da ve dünyada radyo ve televizyon kanalları en önemli haber olarak İmam’ın rıhletini verirlerken, İmam’ı tanıyan, onun yolundan giden müslümanlar ise İmam’larının ayrılık haberi karşısında hüngür hüngür ağlamaktan kendilerini alamadılar.

  Hiç bir kalem ehli, İmam’ın vefatının İran ve dünya müslümanları üzerindeki etkisi ve oluşturduğu üzüntü ve duyguları gerçek manada anlatamaz. Zira İran halkı ve dünya müslümanlarının o duyguları ve üzüntüyü yaşaması en tabii haklarıydı. Çünkü, İmam Humeyni, onlara Allah yolunda cihad ve mücadelenin nasıl olacağını bu zamana kadar kimse ve kimselerin öğretemediğini bizzat amelde göstermiş; bu durum, İran ve dünyada önemli gelişmelerin yaşanmasına vesile olmuştu. Onlar, müslümanların yitirilen izzet ve haysiyetini yeniden kazandıran İmam’larını kaybetmişlerdi. Amerika ve Batı’lı ecnebilerin İran üzerindeki ellerini kesmişti. Dünyanın maddi ve şeytani güçleri karşısında onurlu bir şekilde durmuş, İslam’ın ihyası için mücadele vermişti. O İslam İnkılabı’nın zaferinden sonraki çetin günlerde, iç ve dış düşmanların başta darbe olmak üzere her türlü fitnesini önlemiş, dış güçlerce dayatılan 8 yıllık savaş döneminde de fevkalade basiretli bir şekilde başkomutanlık yapmış, dönemin Batı ve Doğu süper güçleri sayılan ABD ve Sovyetler Birliği’nin desteğindeki Irak Baas rejiminin bunca saldırıları karşısında, İslami İran topraklarını savunma konusunda zerre kadar geri adım atmamıştı. Ama artık halk, İslam uleması, İmam’dan ilham alanlar ve onu sevenler bu büyük liderlerini cismi olarak göremeyeceklerdi.

  Elbette İmam’ın rıhletinin ya da dünyamızdan ayrılışının İran halkı ve müslümanlar üzerindeki derin etkisini kavramakta zorlananlar, eğer İmam’ın cenaze merasiminde kalpleri dayanamayan çok sayıda insanın imamlarıyla birlikte vefatı, yüzlercesinin ise İmam’larının ayrılığı karşısında kalp krizi geçirerek klinikleri, hastaneleri doldurması, kadın erkek, yaşlı ve çocuk ayırımı olmaksızın herkesin aynı derdi paylaştığını gösteren o döneme ait filmler ve resimler o dönemi anlamakta zorlananlara yardımcı olabilir.

  Elbette ilahi aşkı bilenler ve tecrübe edenlerin böyle bir problemi yoktur. Gerçekte İran halkı İmam’larına aşıktı ve İmam’ın rıhletinin yıldönümü merasiminde “Humeyni’ye aşık olmak bütün güzelliklere aşık olmaktır” diyerek bu sevgiye daha bir güzellik katıyordu.

Veladetinden Rıhletine İmam Humeyni (r.a) 8

Veladetinden Rıhletine İmam Humeyni (r.a) 7