“Kül Kalmış Bana
Vardım Kerbela’ya virane dönmüş,
Hangi yana baksam gariplik çökmüş.
Kulağıma inleyen bir feryat kalmış,
Elemli kederli his kalmış bana.
Rüzgarda gezinen bir alev gördüm,
Suları bendinde donarken gördüm.
Bir nuru mızrakta solarken gördüm,
Ötelere göç etmiş yas kalmış bana.
Ellerimde miras kalmış yoksunluk,
Gün batmış, her yer olmuş karanlık.
Kuşatmış her yanımı zalim yalnızlık.
O aşk ocağında kül kalmış bana.
Kor olmuş gözümde yağmur tanesi,
Yıkılmış gönlümün nurdan kalesi.
Gördüm ki solmuş cennet lalesi,
Dünyadan ötelere göç kalmış bana.
Sormuştum Hüseyin’in akıbetini,
Dediler yetim koymuş Rugeyyesini,
Duyunca Zeynep’in feryat sesini,
Anladım kesik bir baş kalmış ona.
Habib Mert “
