Adın susuz kalmış ey Fırat,
Suyun sessiz akar Huseyn’ini yitirdiğinden.
Yüreklerde dinmeyen bir acı,
Sönmez bir od olmuş asırlardır.
Yürek yangını adıdır Huseyn,
Resulullah dilinde bir nağmedir Huseyn.
Meleklere sır olmuş Kerbubela,
Zehra ağlayalı…
Ağlamak yürek ister mevla Huseyn’e ,
Her müslüman bilemiyor acısı Huseyn’nin.
Sana layık olabilmekse imanın adı,
Biz senin Rabbine iman ettik ya Huseyn.
Kerbela kan ağlar sessiz sessiz,
Esşrken Seccad’ın senin yokluğunda ya Huseyn,
Zeyneb-i Kübra’n titretti Yezid’in sarayını.
Ya Huseyn diller seni söyler…
Habibullah sana ağlamıi sen küçükken,
Bizim ağlamamız gerekmez mi ya Huseyn…
Asgar’ın susuz giderken Rahman’a
Biz nasıl suya kanalım ya Huseyn…
Adın dillerde zikir olmuş ya Eba Abdillah
Okurken sen Kur’an kesik başınla,
Betül’ün ağlar ya Huseyn,
Gökler kan ağlar ya Huseyn.
Alemdar’ın yok artık ya Huseyn,
Resulullah nasıl severdi seni,
Aliyyun Murteza nasıl da severdi sizi,
Fatime nasıl severdi seni ya Huseyn…
“Sana layık olamadık ya Huseyn…”
MUHAMMED BAKIR
Kaynak: Beytül Ahzan
www.ehli-beyt.org
