Kerbela Toprağı 1
Âl-i Resul (saa) Kafilesinin Kerbela'ya Girişi
Ebu Mihnef şöyle diyor: Sabah olunca Hüseyin (a.s) inerek namaz kıldı. Namazdan sonra aceleyle bineğine binip yola koyuldu. Hüseyin (a.s), ashabını Hürr'ün ordusundan uzak tutmak için sol taraftan götürüyordu. Hürr önlerine geçerek yönlerini değiştiriyor ve Kûfe'ye yönlendiriyordu. İmam (a.s) ile ashabı yine direnerek yönlerini değiştiriyor, Hürr ise engelliyordu. Bu şekilde ilerliyorlardı. Sonunda Hüseyin (a.s), Neyneva denilen yerde konakladı.
O sırada Kûfe tarafından rahvan ata binmiş ve sırtına bir yay geçirmiş silahlı bir süvarinin geldiğini gördüler; durup onu beklediler. Atlı adam yaklaşınca, Hüseyin (a.s) ve ashabına selâm vermeksizin Hürr'le ordusunu selâmladı ve İbn Ziyad'dan getirmiş olduğu mektubu Hürr'e verdi. Ubeydullah bu mektupta Hürr'e şöyle yazmıştı:
…Elçim sana ulaşıp mektubumu verdiğinde, Hüseyin'i sıkı tut; onu ancak, otsuzsusuz ve sığınaksız bir yerde durdur! Ben elçime senden ayrılmamasını ve emrimi yerine ge-tirdiğini bana bildirmesini emrettim. Vesselâm.
Hürr, bu mektubu okuyunca Hüseyin'in (a.s) yanına giderek dedi: "Bu, vali Ubeydullah b. Ziyad'ın mektubudur. Mektubunun elime ulaştığı yerde seni sıkı tutmamı istemiştir. Bu da onun elçisidir. Görüş ve emrini uyguladığımı görmedikçe benim yanımdan ayrılmaması emredilmiştir."
Yezid b. Ziyad b. Muhasır (Ebu Şa'sa el-Kindî) Ubeydullah'ın elçisine bakınca onu tanıdı. Sonra ona, "Sen Malik b. Nuseyr el-Beddî misin?" dedi. Elçi, "Evet." cevabını verdi. Yezid b. Ziyad, "Anan yasında ağlasın! Neden bu yolu seçtin?" dedi. Elçi, "Önderimin emrine itaat ediyor ve biatime sadakat gösteriyorum." dedi. Ebu Şa'sa, "Sen Rabb'ine karşı gelmişsin! Kendini helakete düşürmede, utanç ve cehennem ateşini kazanmada önderine itaat etmişsin! Yüce Allah şöyle buyurmuştur:
"Biz onları ateşe çağıran önderler yaptık. Kıyamet günü asla yardım olunmazlar."[1] İşte bu, senin önderindir!
Bu arada Hürr, Hüseyin ve ashabını, suyu da köyü de olmayan o çölde tuttu. Onlar, "Hiç olmazsa bırak da şu köye (Neyneva) veya ötekisine (Gaziriye) veya öbürüne (Şufeye) inelim!" dediler.
Hürr dedi: "Vallahi, bunu yapamam! Çünkü bu adam, bana casus ve gözetleyici olarak gönderilmiştir."
Bunun üzerine Züheyr b. Kayn, İmama (a.s) dedi:
Ey Resulullah'ın oğlu! Bizim bunlarla savaşmamız, bunların peşinden gelecek olanlarla savaşmamızdan daha kolaydır. Canıma andolsun, bu gördüğün insanların arkasından niceleri gelecektir ki, onların karşısında direnme gücümüz olmayacaktır!
İmam (a.s), Züheyr'in teklifine cevaben: "Savaşı başlatan ben olmayacağım."[2] buyurdu.
[1]- Kasas, 41
[2]- Taberî, c.7, s.308; Kamil, c.3, s.282; Harezmî, c.1. s.234.
Hüseyin'in (a.s) şanlı destanıdır Kerbelâ...
Kerbela'da Peygamberin Atı
