تبیان، دستیار زندگی

سلام به همه

انشاءالله که همگی خوب باشید و روزگارتون رنگی رنگی باشه البته نه هررنگی، رنگ الهی :-) .. صبغة اللهی...

حکایت پنجم برادر سعدی، در مورد حسودان هست ... بخونیمش:-)

سرهنگ زاده‌ای را بر در سرای اغلمش دیدم که عقل و کیاستی و فهم و فراستی زایدالوصف داشت. هم از عهد خردی آثار بزرگی در ناصیه او پیدا.

بالاى سرش ز هوشمندى

مى تافت ستاره بلندى

فی‌الجمله مقبول نظر سلطان آمد که جمال صورت و معنی داشت؛ خردمندان گفته‌اند توانگرى به هنرست نه به مال و بزرگى به عقل است نه به سال.

ابنای جنس او، بر منصب او حسد بردند و به خیانتی متهم کردند، و در کشتن او سعی بی‌فایده نمودند. دشمن چه زند چو مهربان باشد دوست. ملک پرسید: که موجب خصمی اینان در حق تو چیست؟ گفت: در سایه دولت خداوندی دام ملکه همگنانرا راضی کردم مگر حسود را که راضی نمی‌شود الا به زوال نعمت من و اقبال و دولت خداوند باد.

توانم آن كه نیازارم اندرون كسى

حسود را چه كنم كو ز خود به رنج در است

بمیر تا برهى اى حسود كین رنجى است

كه از مشقت آن جز به مرگ نتوان رست

شوربختان به آرزو خواهند

مقبلان را زوال نعمت و جاه 

گر نبیند به روز شب پره چشم

چشمه آفتاب را چه گناه 

راست خواهى هزار چشم چنان

كور، بهتر كه آفتاب سیاه

البته یه گله ای هم بکنم از این آقای سعدی، که فهم نوشته هاش خیلی سخته با این کلمات جالب:)) .. من خودم هر حکایتی رو باید دو سه بار بخونم تا بفهمم چی شده

با نام خدا و سلام
*****************
آره بعضی ها خیلی حسودند و هیچ وقت آسایش ندارند آخه نمی تونن ببینن کسی چیزی ازشون بخوره حتی نمی تونن ببینن کسی چیزی از کسی دیگه می خوره.
آب از دریا می نوشیم و جوی آب کنار کوچه حسادت می کند.

سلام
ممنون از حکایت زیبایی که انتخاب کردین، راست گفته پادشاه سخن، با حسود جماعت هیچ جوره نمیشه تا کرد، ما که نمی خوایم مایۀ ناراحتی اونا باشیم، منتهی اونا خودشون مجّل دارن، ما چی کار می تونیم بکنیم این وسط؟
یا علی

زیبا بود دهکده خانوم.
کار شما دوست عزیز ستودنیست.
و صد البته...
ممنون ز جناب سعدی

سلام
خیلی خوب بود ولی من فقط رنگ نوشته ها و اینارو فهمیدم...مخ که نیست ماشالله یه سی دی خامه...:))
ممنون خانم دهکده
پیام اخلاقیشو فهمیدم این که حسودی نکنیم دیگه:))

سلام

ممنون از حضورتون

آره.. حضور این حسودان باعث میشه گاهی آدم شرمنده ی موفقیتاش بشه(شرمندگی بیخود!)

یه حدیث خونده بودم که به همه چی میشه حسد برد اِلا تواضع!!!

در مورد عکس العمل نسبت به حسودان هم مطلب میذارم...

سلام سلام سلام دهکده عزیز و همه دوستان اهل ادب

نمی دونم من که مرض غبطه خوردن دارم!...خییییییلییییییی غبطه میخورم...قبلنا خیال میکردم حسودم ولی بعدا ملتفت شدم که اصلا حسادت نیست...چون حسادت یعنی آرزو داشته باشی به هر قیمتی نعمتی از کسی زایل بشه......حتی اگه خودت به اون نعمت نرسی...و این حسادت تو رو به یه عمل سوء واداره...در مورد من برعکس.

میگما ولی دهکده جانم همین ادبیات ثقیل خوندن هم خیلی فاز میده...قبول داری؟...مگه هر نوشته ای قراره هولو باشه؟!

یادم افتاد یکی از کسایی که تا حالا هزاران بار بهش غبطه خوردم همین جناب سعدیه!! دلم میخواد یه پا سعدی و بل بالاتر بشم واسه خودم! ههههه چه توهما!!!

با نام خدا و سلام
و غبطه ای که ادم را به تلاش واداره خیلی هم عالیه