تبیان، دستیار زندگی

به نام دوست

بار دیگر گرد هم آمدیم ... این بار در بهار قرآن ... بهاری که سراپا طراوت است و شور ... بهاری که چیزی کم نداشت اگر ...

رجب را، ماه خدا را، گذراندیم ... شعبان را نیز، ماه پیامبر را ... به رمضان رسیدیم ... ماه امّت ... امّتی که هست ولی ...

حلقه زدیم ... بر خوان نعمتش ... سفره ای که پهن است به پهنای رحمتش ... ضیافتی که همه آمده اند جز ...

آری

همه چیز مهیّاست جز تو ... هرچند ... هیچ چیز جز تو مهیّا نیست ...

همه چیز داریم جز تو ... و هیچ چیز جز تو نداریم ... که تو همه چیز مایی ...

امّتی هستیم که امامش غایب است ... و تو ... امامی هستی که امّتش غایب ...

پس

حالا که غیبتت بهانه ای است ... که ما عاشق شویم ... و فرصتی است ... برای درد دلهایمان ...

و حالا که دستمان خالیست ... و چشممان پُر ... بگذار با چشمهای پُر ... لبخندی بر لبت بنشانیم ...

مولا قرارمان این باشد ... که تبسمی بر لبانت بنشانیم ... در ازای ... اشکهایی که بر چشمانت نشانده ایم ...