تبیان، دستیار زندگی

در این تاپیک از مراسم های عزاداری در بروجرد میگم از سقاخانه ها ...بهترین منبعی که پیدا کردم سایت حوزه عملیه محدثه بروجرد بود.

محرم در بروجرد شور و حال عجیبی دارد و سالیان سال است که سقاخانه ها به سبک و سیاق بسیار زیبائی برگزار می گردد. همه جای این شهر ، شور و عشق به حسین است و این شور در دل کودکان و نوجوانان ، جوانان و بزرگسالان و پدران و مادران به خوبی موج می زند؛محرم همان ماهی است که اگر چه مردم در عزای حسین می نشینند اما عشق به حسین و لبیک به ندای او چیزی است که غم شهادت را از دل می برد و همه این عزاداریها و مرثیه سراییها برای حفظ ارزشهایی است که حسین (ع) به خاطر آن قیام کرد.

 آیین سقاخانه

مردم بروجرد با سیاهپوش نمودن منازل خود و گذاشتن منبر و چراغانی نمودن منابر به شکل بسیار زیبائی، هر شب پذیرای گروه های بسیاری از همشهریان، اهل فامیل و اهالی محل و حتی غریبه ها می باشند

با آغاز ماه محرم بسیاری از بانوان بروجردی ، اتاقی از خانه خود را با پارچه های سبز و سیاه ،لباس عزا پوشانده و آن را تکیه ای برای عزاداری و سوگواری سید الشهدا (ع) در نظر می گیرند.



امروز بیشتر عکس می گیرم.

سلام هانی جان
ممنونم . اولین باری که گفتی یکی از فامیلا سقاخونه میخواد درست کنه اصلا نفمیدم منظورت چیه ... این عکس از خونه فامیلتون هست؟ خیلی قشنگ شده و کاملا پیداست با عشق بسته شده :)

سلام
ممنون هانی
خیلی تاپیک خوبی زدی:)
منم این رسم سقاخونه بستن رو که هر سال تو بروجرد برگزار میشه خیلی دوست دارم
حضور در سقاخونه واقعا دلنشینه

در این سقاخانه ها که نام آنها را تکایای خانگی  نیز می توان گذاشت ، منبری به یاد منبر سیدالشهدا در گوشه ای از اتاق رو به قبله گذاشته می شود و با چراغانی و آذین بندی آن و گذاشتن شمع در هر پله از منبر به یاد غربت و غریبی سیدالشهدا آن را روشن می کنند.



این چراغها و شمعها تا پایان دهه محرم روشن می مانند و اگر صاحبخانه نذری داشته باشد این سقاخانه را تا پایان ماه صفر باز نمی کند تا سیدالشهدا نذرش را ادا نماید و از سوی دیگر هر فردی که حاجتی از سیدالشهدا دارد یکی ازاین چراغها را می برد تا نذرش که ادا شد سال دیگر آن را اضافه کرده و به سقاخانه برگرداند.سقاخانه حرمت خاصی دارد به طوری که خوابیدن در آن نوعی بی حرمتی به آن محسوب شده و مذمت می شود.

برخی از خانواده ها سقاخانه های خود را بعد از ظهر و برخی دیگر شب باز می کنند و تا پاسی از شب میزبان میهمانان سیدالشهدا می شوند و با شربت و نان شیرمال و خرما و نقل و گلاب از آنها پذیرایی می کنند.

سقاخانه های بروجرد از زبان شادروان استاد عبدالمحمد آیتی
یکی از رسم های بروجردی ها سقاخانه است.نه به معنای سقاخانه هایی که در تهران هست و ما می بینیم.بیشتر خانواده ها نذری داشتند.اول محرم که می شد یک اتاق را سیاه پوش می کردند و به دور اتاق پارچه های سیاه می زدند.هنوز هم این رسم در بروجرد هست.
بعد هم یک منبر مشکی می گذاشتند و روی منبر چراغ های رنگی نفتی می گذاشتند و با سلیقه آن را می چیدند.این منبر از دو پله تا مثلا هفت پله پیدا می شد.این کار در پاره ای از مسجد ها هم انجام می شد.مسجد سید هم سقاخانه هم داشت.منبر آن سقاخانه بزرگ و چراغ هایش بیشتر بود.
ما بچه که بودیم به سقاخانه می رفتیم و خود ما هم سقاخانه داشتیم. به نظر فلسفه سقاخانه همان منبری بود که امام روی آن به سخنرانی می پرداخت و مردم بروجرد در سقاخانه هایشان منبر را می گذاشتند و به جای امام به صورت نمادین چراغ نورانی می گذاشتند و آن را با پارچه سیاه و... مزین می کردند.

منبع: روزنامه شمیم،شماره چهاردهم

در این تکایای خانگی ، نوای یا حسین تا چند خانه آن طرف تر به گوش می رسد و هرخانه که نوای یاحسین از آن بلند می شود ، مردم و عاشقان سیدالشهدا به آنجا وارد شده و به عزاداری و دعا و مناجات و خواندن زیارت عاشورا و قرآن می پردازند.گاهی اوقات هم دسته هایی کوچک از نوجوانان هر محله به راه می افتند و به سقاخانه ها سر زده و چند دقیقه ای را در هر خانه به سینه زنی و عزاداری می پردازند.آنهائی که از صدای خوبی برخوردار هستند در این سقاخانه ها برای بقیه حضار در سوگ امام حسین و یاران صدیقش، نوحه سرائی می کنند.

در بدو ورود مردم به صاحبخانه می گویند بر قاتلان سیدالشهدا، لعنت! و صاحبخانه نیز تکرار می کند لعنت!

هر از چند گاهی نیز که سکوت بر مجلس حکمفرما میشود یکی از حضار با صدای بلند می گوید : سر حسین یا حسین! و جمعیت نیز یکصدا می گویند: یا حسین!

در موقع رفتن نیز جملاتی به مانند: اجر شما با امام حسین (ع) بر زبان میهمانان خطاب به میزبانان جاری می گردد.

قدیم تر ها به اینگونه مراسم در سقاخانه ها به زبان محلی بروجردی قلیچ می گفتند.