بسم الله الرحمن الرحیم
***************************
سلام
جریان شناسی پس از خرداد 60 تا دوم خرداد 76
با طرح عدم كفایت سیاسی بنی صدر به عنوان رئیس جمهور در سی ام خرداد 1360 و حمایت بازرگان از حركت مسلحانه منافقین ، چهره و ماهیت اصلی جریان لیبرالیسم برای ملت ایران مشخص گردید و به مقابله با آن پرداخت تا آنجا كه اگر به حذف كامل آن منجر نگردید اما برای مدتی از صحنه سیاسی كشور طرد شد . جریان چپ هم كه به نوعی از نفاق روی آورده بود ، تا سال های 61 و 62 خود را حفظ كرد، اما نهایتا نیات پنهان این جریان از طریق دستگاه های اطلاعاتی هویدا گردید و با قهر نظام احاطه یافت كه از سوی 3 تشكل سیاسی نمایندگی می شد :
1- جامعه روحانیت مبارز تهران به عنوان یاران نزدیك امام كه نقش مدیریتی كلان كشور را ایفا ء می كرد در پیروزی انقلاب اسلامی تشكیل شد.
2- سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی به عنوان بازوی اجرایی كشور كه از هفت گروه سیاسی مبارز در اوائل انقلاب اسلامی شكل گرفت .
3- هیئت های موتلفه ی اسلامی كه در سال 43 از هسته های باقی مانده فدائیان اسلام تشكیل شده بود و نقش زیادی در تامین پشتوانه های مالی و معنوی نظام ایفاء كرد .
علی رغم وجود اشتراك زیادی كه در نیروها و گروه های جریان مذهبی وجود داشت اختلاف بر سر نحوه اداره كشور كه عمدتا نیز اقتصادی بود سبب بروز اشكالات و انشعابات سیاسی در درون این جریان گردید و پیامدهای نا خوشایندی بدنبال داشت .
انحلال سازمان مجاهدین :
نخستین و بیشترین اثر در سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی كه ظاهرا مركز اصلی تولید این اختلافات نیز به شمار می رفت ، پدیدار گشت و سازمان را تا سر حد انحلال در سال 65 كشاند. شاخه ی روشن فكری این سازمان در سال 70 با عنوان سازمان كجاهدین انقلاب اسلامی ایران مجددا مجوز فعالیت گرفت .
انحلال حزب جمهوری اسلامی :
دومین اثر این اختلافات ، انحلال تدیریجی حزب جمهوری اسلامی یعنی گسترده ترین تشكل سیاسی در جریان مذهبی كشور بود كه بنا به درخواست آیت الله خامنه ای و حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی در خرداد ماه 66 و موافقت حضرت امام (ره) در 11/3/66 صورت گرفت .
ادامه دارد ...