تبیان، دستیار زندگی

فرق ویندوز 64 و32 این هست که 64 برای سیستم ها با کارائی بالا و پردازشگر های 64 بیتی طراحی شده و 32 بیتی برای پردازشگر های ضعیف
رایانه اطلاعات رو به صورت بسته های اطلاعاتی پردازش میکنه
در ویندوز های 32 بیتی اندازه این بسته ها 32 بیت و در ویندوزهای 64 بیتی،  64 بیت هستند در نتیجه پردازش اطلاعات 2 برابر سریعتر انجام خواهد گرفت.
صرفا داشتن windows 64 bit برای این منظور کافی نیست و باید سخت افزار و برنامه های جانبی شما هم این سیستم را پشتیبانی کنند
ویندوز 64 بیتی ، نیاز به پروسسور 64 بیتی داره که امروزه تقریبا همه ی پردازنده ها اینطور هسنتد .
پردازنده های 64 بیتی وقتی سیستم عامل 32 بیتی رو بالا میارن بصورت سخت افزاری روی مد 32 بیتی سوئیچ کردن.
سیستم عامل 64 بیتی، برنامه های 64 بیتی و قریب به اتفاق برنامه های 32 بیتی رو (بجز اونایی که بخاطر مشکل اجرا نشدنشون به 64 بیتی تبدیل شدن نه صرف اینکه کاراییشون بالاتر بره) اجرا میکنه.

برنامه های 64 بیتی معمولا نسبت به مشابه 32 بیتیشون کارایی بهتری دارن.

برنامه های 32 بیتی رو سیستم عامل 64 بیتی کندتر از سیستم عامل های 32 بیتی اجرا میشن. چون پروسسور رو مد 64 بیت سخت افزاری رفته و برای اجرای برنامه های 32 بیتی باید حالت 32 بیتی رو بصورت مجازی اجرا کنه.
سیستم عامل های 32 بیتی بصورت عادی توان آدرس دهی 4 گیگابایت رو دارن که 3گیگابایت از این آدرس دهی به رم اختصاص پیدا میکنه. پس ویندوز 32 بیتی در حالت عادی 3 گیگابایت رم رو ساپورت میکنه که البته با یه تکنولوژی خاصی این مشکل برطرف شده که اسمش PAE=Physical Address Extension هست که باعث میشه بالای 3گیگا رم هم ساپورت شه.
روش های مختلفی برا فعال کردن این خاصیت در ویندوز های مختلف هست.
مثلا برای فعال کردن این خاصیت در ویندوز اکس پی 32 بیتی ، باید فایل C:\Boot.ini رو که سیستمی و مخفی و readonly هست باز کنید و جلوی گزینه ی مربوط به ویندوز در لیست سیستم عامل های موجود pae/ رو اضافه کنید و بعد سیستم رو  ریستارت کنید.