تبیان، دستیار زندگی

ناسپاسان

وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً قَرْيَةً كانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيها رِزْقُها رَغَداً مِنْ كُلِّ مَكانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذاقَهَا اللَّهُ لِباسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ بِما كانُوا يَصْنَعُونَ

و خدا شهرى را مثل زده است كه امن و امان بود « و » روزيش از هر سو فراوان مى‏رسيد، پس « ساكنانش‏ » نعمتهاى خدا را ناسپاسى كردند، و خدا هم به سزاى آنچه انجام مى‏دادند، طعم گرسنگى و هراس را به « مردم‏ » آن چشانيد.

منظره سرسبز در پس‏زمينه:
اشاره به منطقه‏اى آباد و امن كه روزيش به طور وافر فراهم بوده است.
انار ترك خورده:
اشاره به كفران نعمت خدواند.
شخصى با لباس قرمز رنگ و صورتى ترك خورده:
اشاره به كسانى كه به واسطه كفران نعمت خدا، لباس گرسنگى و ترس بر اندامشان پوشانيده شده و باعث نابودى خويش گشته‏اند.

منطقه‏ي سر سبز و آباد:
اشاره به منطقه‏ي آبادي كه امن و آرام بوده و همواره روزيش بطور وافر از هر مكاني فرا مي‏رسيده.
ابرهايي كه جلوي نور را مي‏پوشاند:
اشاره به كفران نعمت كه جلوي نعمت را مي‏گيرد.
خشكيدن و ويران شدن منطقه آباد:
اشاره به گرسنگي و ترسي كه بواسطه‏ي كفران نعمت و اعمال خلاف خود مردم، دچار منطقه امن و آبادشان مي‏شود.

مشبه:
كساني كه نعمتهي الهي را كفران مي ‏كنند و شاكر نمي ‏باشند.
مشبه به:
اهالي روستايي كه از هر نظر در امنيت و....
وجه شبه و توضيح:
در اين آيه داستان كساني كه با كفران و ناسپاسي خود موجب نزول عذاب الهي شدند، جهت تنبه و يادآوري بيان شده است. به خوبي واضح است كه نتيجه كفران نعمت چيزي جز نزول نقمت نخواهد بود و اين نتيجه عملكرد اهالي همان روستايي بود كه از هر لحاظ در امنيت و آرامش به سر مي ‏بردند و جهت كسب رزق و روزي نياز به هيچ زحمتي نداشتند چرا كه رزقي فراوان و پاك بري آنها به سادگي فراهم بود. اما به واسطه كفران اين نعمت عظيم، خداوند ترس و گرسنگي را بر آنها مسلّط كرد و اين چيزي نبود جز نتيجه كفران نعمتهي الهي .