تبیان، دستیار زندگی

زراعتي با برکت

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ تَراهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً يَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوى‏ عَلى‏ سُوقِهِ يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَ أَجْراً عَظِيماً

محمّد(ص) پيامبر خداست؛ و كسانى كه با اويند، بر كافران، سختگير « و » با همديگر مهربانند. آنان را در ركوع و سجود مى‏بينى. فضل و خشنودى خدا را خواستارند. علامتِ‏« مشخصه‏ » آنان بر اثر سجود در چهره‏هايشان است. اين صفت ايشان است در تورات، و مَثَلِ آنها در انجيل چون كشته‏اى است كه جوانه خود برآورد و آن را مايه دهد تا ستبر شود و بر ساقه‏هاى خود بايستد و دهقانان را به شگفت آورد، تا از « انبوهىِ‏ » آنان « خدا » كافران را به خشم دراندازد. خدا به كسانى از آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند، آمرزش و پاداش بزرگى وعده داده است.

شخص در حال عبادت:
اشاره به كسانى كه پيرو رسول خدا (صلى الله عليه و آله) و طالب نور حقيقتند و اهل بندگى و عبادت مي باشند.
ساقه سبز رنگ در دو طرف محراب:
اشاره به زراعتى كه جوانه‏هاى خود را خارج ساخته و دائماً در حال رشد و نمو است كه اين توصيف اصحاب و پيروان رسول خدا (صلى الله عليه و آله) مي باشد.

جوانه‏ي كه دائما در حال رشد است:
اشاره به رشد پربركت و دائمي ياران رسول خدا.
شمشيري كه پرده‏ي سياه را مي‏درد و نور از پشت آن مي‏تابد:
اشاره به ياران رسول خدا كه در برابر كفار و ظلمت سرسختند و در پي نابودي ظلمت و رسيدن به نور مي‏باشند.
دستي كه آب كوزه‏ي را به دست تشنه‏ي مي‏ريزد:
اشاره به ياران رسول خدا كه در ميان خود مهربانند.
شخصي كه در حال ركوع و سجود است:
اشاره به ياران رسول خدا كه پيوسته در حال ركوع و سجودند.
درخت تنومند:
اشاره به درخت تنومندي كه محكم شده و بر پي خود ايستاده و به قدري رشد و نمود كرده كه زارعان را به شگفتي وامي‏دارد كه اين توصيف انجيل از كساني است كه رسول خدايند.

مشبه:
مؤمنين و ياران حضرت رسول اكرم (صلي الله عليه و آله).
مشبه به:
زراعتي كه از شدت بركت، در كنارش جوانه‏هايي مي ‏زند و آن جوانه‏ها هم رشد مي ‏كنند و قوي مي ‏شوند به گونه‏ي كه زارع را هم به تعجب وامي ‏دارد.
وجه شبه و توضيح:
مراحل رشد و نمو و به ثمر نشستن يك زراعت آن هم كشت گياهاني از خانواده غلات مثل گندم، بسيار ديدني و اعجاب‏آور است. در هنگام كاشت، كشاورز با مقدار كمي بذر، تمام زمين خود را بذرافشاني مي ‏كند. با يكي دو آبياري ، جوانه‏هي كوچك و نحيف سر از زمين بيرون مي ‏آورند. در اين هنگام سطح زمين بسيار تنك و خالي است به گونه‏ي كه بسيار نااميدكننده به نظر مي ‏رسد. اما پس از مدت كوتاهي و به دنبال مراقبتهي زارع، هر جوانه كوچك كه خود گياهي مستقل و نيرومند شده است، شروع به پنجه زدن مي ‏كند (مثل پاجوش درختان) و در مدت كوتاهي سطح زمين پوشيده از گياه مي ‏شود و نهايتاً از هر دانه صدها دانه جديد به بار مي ‏نشيند و آنچنان محصولي به دست مي ‏آورد كه حتي خود زارع هم كه در تمام مدت با مزرعه خود در تماس بوده است، متعجب و حيران از اين همه بركت مي ‏شود. در اين آيه هم رشد روزافزون مؤمنين و نيروي رو به افزايش آنها به چنين زراعت پربركتي مثل زده شده است. مؤمنين انسانهايي هستند با صفات والا كه آني از حركت بازنمي ‏ايستند، همواره جوانه مي ‏زنند و جوانه‏ها پرورش مي ‏يابند و بارور مي ‏شوند و همواره اسلام را با گفتار و اعمال خود در جهان نشر مي ‏دهند و روز به روز جمعيت تازه‏ي بر جامعه اسلامي مي ‏افزايند. اين اوصاف عالي ، رشد و نمو سريع و اين بركت اعجاب‏آور به همان اندازه كه دوستان را به شوق و نشاط مي ‏آورد، سبب خشم كفار مي ‏شود.