تبیان، دستیار زندگی

دستهاي تشنگان

لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لا يَسْتَجِيبُونَ لَهُمْ بِشَيْ‏ءٍ إِلاَّ كَباسِطِ كَفَّيْهِ إِلَى الْماءِ لِيَبْلُغَ فاهُ وَ ما هُوَ بِبالِغِهِ وَ ما دُعاءُ الْكافِرِينَ إِلاَّ فِي ضَلالٍ

دعوت حق براى اوست. و كسانى كه « مشركان‏ » جز او مى‏خوانند، هيچ جوابى به آنان نمى‏دهند، مگر مانند كسى كه دو دستش را به سوى آب بگشايد تا « آب‏ » به دهانش برسد، درحالى كه « آب‏ » به « دهان‏ » او نخواهد رسيد، و دعاى كافران جز بر هدر نباشد.

دريا و نور:
سمبل حقيقت و معنويت.
پرده قرمز:
اشاره به پرده پندار و اوهام كه مانع رؤيت حقيقت مي شود.
تصوير دريا و نور بر روى پرده قرمز:
اشاره به عالم مجاز.
شخص كوزه به دست كه تمناى آب از تصوير دريا مي كند نه از خود دريا:
اشاره به كسانى كه غير خدا را مي خوانند، آنان كسانى هستند كه مي خواهند تشنگى خود را با مجاز و تصوير آب (نه خود آب) سيراب كنند كه هرگز چنين نخواهد شد.

نور و دريا:
اشاره به عالم حقيقت.
شخصي كه در پشت پرده‏ي قرمز كفهي خود را به سوي تصوير مجازي آب مي‏گشايد تا آب به دهانش برسد، كه هرگزنخواهد رسيد:
اشاره به كساني كه غير از خدا را مي‏خوانند و مي‏خواهند نيازهي با مجاز تامين كنند نه با حقيقت.

مشبه:
كساني كه غيرخدا را مي ‏خوانند.
مشبه به:
تشنه لبي كه به دور از آب به اميد رفع تشنگي تنها دستان خود را به طرف آب دراز مي ‏كند.
وجه شبه و توضيح:
آيا ممكن است كسي كه در نهايت تشنگي و به دور از آب ايستاده و تنها دستان خود را به سوي آب دراز مي ‏كند، سيراب شود؟ آيا ممكن است عطش كسي كه تنها ادي آب خوردن را درمي ‏آورد، برطرف شود؟ مسلماً نتيجه چنين كارهايي جز ناكامي چيز ديگري نخواهد بود. عبادت و دعي مشركين نيز اينگونه است، چرا كه خدايان آنها به هر شكل و از هر جنسي كه باشند حتي توانايي رفع احتياجات خود را هم ندارند تا چه رسد به اينكه نيازها و احتياجات عبادت‏كنندگان خود را اجابت كنند. پس دعا و درخواست مشركين نيز خالي از معنا است و تنها صورتي از عبادت را دارد كه حاصل اينگونه اعمال نيز فقط ناكامي است.