تبیان، دستیار زندگی

فرو افتاده از آسمان

حُنَفاءَ لِلَّهِ غَيْرَ مُشْرِكِينَ بِهِ وَ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّما خَرَّ مِنَ السَّماءِ فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكانٍ سَحِيقٍ

در حالى كه گروندگان خالص به خدا باشيد؛ نه شريك گيرندگان « براى‏ » او! و هر كس به خدا شرك ورزد چنان است كه گويى از آسمان فروافتاده و مرغان « شكارى »او را ربوده‏اند يا باد او را به جايى دور افكنده است.

قلبى كه در حال سقوط از آسمان است:
اشاره به قلب شخصى كه به واسطه شرك به خدا به عالم ظلمات سقوط كرده است.
تكه تكه شدن قلب:
اشاره به شرك كه باعث مي شود درون انسان متلاشى و دچار عالم كثرت شود و هر گوشه از قلبش متمايل به معشوقى مجازى شود.
پرندگان رباينده‏اى كه از سر شخص به پرواز درآمده‏اند:
اشاره به افكار باطل شخص مشرك كه باعث سقوط و چندگانگى درون او مي شود و اينكه شرك حاصل توهّمات خود مشرك است.

كره زمين:
اشاره به تعلقات دنيوي و شرك به خدا.
شخصي كه كره زمين را حمل ميكند:
اشاره به شخص مشرك و دربند دنيا.
پل:
اشاره به لغزان و خطرناك بودن مسير زندگي مشركان كه سقوط آنان حتمي است.
پرندگان سياه:
اشاره به پرندگان رباينده‏ي كه هر يك تكه‏ي از شخص مشرك را مي‏ربايند و به سمتي مي‏برند. (سمبلي از كثرت عالم شرك)
برهوت:
اشاره به برهوت شرك.

مشبه:
كسي كه به خداوند شرك مي ‏ورزد.
مشبه به:
شخصي كه در هوي طوفاني در حال سقوط از آسمان است و به وسيله پرندگان شكاري ربوده، و يا توسط بادي تند به نقطه‏ي دور دست پرتاب مي ‏شود.
وجه شبه و توضيح:
شخصي را در نظر بگيريد كه در هوايي طوفاني در حال سقوط از آسمان است و در نهايت اضطراب و بي ‏اختياري با شتاب فزاينده‏ي رو به سوي زمين در حال چرخش و فروافتادن است به گونه‏ي كه اميدي به نجاتش نيست. حال در اين ميان پرندگان شكاري نيز كه طعمه‏ي بي ‏دفاع يافته‏اند به سويش مي ‏شتابند و هر يك با نوكهي تيز و چنگالهي برنده خود اين طعمه در حال سقوط را به طرفي مي ‏كشند. پيداست كه رهايي از اين دزدان و دشمنان ميان راه آن هم بري كسي كه در حال سقوط است و تكيه‏گاهي ندارد، امري محال و نشدني است، با اين وجود به فرض اينكه رمقي بري او باقي بماند، نهايتاً آنچنان به زمين برخورد مي ‏كند كه تمام اجزي بدنش متلاشي مي ‏شود. اين وضعيت بيانگر حال و روز كسي است كه بري غيرخدا كار مي ‏كند و در كارهي خود اخلاص ندارد و به خاطر اهداف مادي و غيرالهي ، خود را از آسمان پرفروغ توحيد و انسانيت جدا و به سوي زمين پست و ناچيز ماديات سوق مي ‏دهد. با شتاب به سوي پليدي و خباثت حركت مي ‏كند و در اين راه از تجاوز و حمله انواع و اقسام شياطين و هواهي نفساني در امان نخواهد بود و هر يك از اين دشمنان او را به مرتبه‏ي نازل‏تر مي ‏كشانند و نهايتاً در حضيض ذلت به ورطه هلاكت و نابودي خواهد افتاد.