تبیان، دستیار زندگی

بستان حاصلخيز

وَ مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ تَثْبِيتاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصابَها وابِلٌ فَآتَتْ أُكُلَها ضِعْفَيْنِ فَإِنْ لَمْ يُصِبْها وابِلٌ فَطَلٌّ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ

و مَثَل « صدقات‏ » كسانى كه اموال خويش را براى طلب خشنودى خدا و استوارى روحشان انفاق مى‏كنند، همچون مَثَلِ باغى است كه بر فراز پشته‏اى قرار دارد « كه اگر » رگبارى بر آن برسد، دو چندان محصول برآورد، و اگر رگبارى هم بر آن نرسد، باران ريزى « براى آن بس است‏ »، و خداوند به آنچه انجام مى‏دهيد بيناست.

تابلويى با گلهاى رُز:
اشاره به درون زيباى انسان انفاق‏كننده.
دستهاى در حال دعا:
اشاره به ارتباط با خدا.
تركهاى دست:
اشاره به عطش معنوى.
باغ سرسبز بالا دست و قطرات باران و شبنم:
اشاره به انفاقى كه براى خشنودى خدا و تثبيت صفات روحانى انجام شود.

ماه كامل:
اشاره به نورانيت و معنويت.
نوري كه از دستان شخص به زمين جاريست:
اشاره به نورانيت انفاقي كه شخص بري خشنودي خدا و تثبيت در روح مي‏كند.
فضي سرسبز:
اشاره به حاصل انفاق خالصانه كه همچون باغي است كه در نقطه‏ي بلندي باشد و بارانهي درشت به آن برسد و ميوه‏ي خود را دو چندان دهد.

مشبه:
مالي كه انسان مؤمن، خالصانه در راه خدا انفاق مي ‏كند.
مشبه به:
بذر و نهالي كه در بوستاني حاصلخيز كشت شود و بر اثر باران، حاصلي دو چندان دهد.
وجه شبه و توضيح:
باغ و بوستاني حاصلخيز و مستعد را تصور نماييد كه بر فراز تپه‏ي در شرايط آب و هوايي بسيار مناسب قرار گرفته است و از هر حيث آماده كشت و زرع مي ‏باشد. حال در چنين باغ مستعدي ، باغباني توانا و آگاه، بذر و نهال اصلاح شده و عاري از هرگونه علف هرز را مورد كشت قرار مي ‏دهد. اين باغ به لحاظ وضعيت بسيار مناسبش از لحاظ حاصلخيزي ذاتي و شرايط آب و هوايي و رطوبتي ، با اندك رسيدگي و توجه باغبان محصول نسبتاً خوبي به بار مي ‏آورد. يقيناً هر چه اين رسيدگي و مراقبت بيشتر باشد (از جهت عمليات كشاورزي به موقع و حفاظت گياهان و محصولات از علفهي هرز و آفات) و بارندگي بيشتري نيز رخ دهد، محصول اين باغ مضاعف و پرطراوت‏تر خواهد بود. در اين مثال زيبا، مؤمن با استعدادهي ذاتي خدادادي و بي ‏نهايتش، به آن باغ و بوستان حاصلخير و مستعد تشبيه شده است كه اعمال فرد مؤمن در چنين زمين شايسته‏ي با باران پربركتِ "خلوص در عمل" بارور مي ‏گردد. حال هر چه كه خلوص فرد مؤمن در اعمال و كردارش بيشتر باشد و از اعمالش تنها كسب رضي حق تعالي و تثبيت ملكات انساني را مد نظر داشته باشد، خداوند نيز اعمال او را هر چه بيشتر به ثمر مي ‏رساند كه اين پاداش الهي هم در دنيا به واسطه نتيجه ظاهري عمل و هم در آخرت به واسطه اجر و ثواب تعلق گرفته به فرد مؤمن، نمودار خواهد شد.