تبیان، دستیار زندگی

باد ويرانگر، گشتزار طوفان زده

مَثَلُ ما يُنْفِقُونَ فِي هذِهِ الْحَياةِ الدُّنْيا كَمَثَلِ رِيحٍ فِيها صِرٌّ أَصابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ وَ ما ظَلَمَهُمُ اللَّهُ وَ لكِنْ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ‏

مَثَل آنچه « آنان‏ » در زندگى اين دنيا « در راه دشمنى با پيامبر » خرج مى‏كنند، همانند بادى است كه در آن، سرماى سختى است، كه به كشتزار قومى كه بر خود ستم نموده‏اند بوزد و آن را تباه سازد و خدا به آنان ستم نكرده، بلكه آنان خود بر خويشتن ستم كرده‏اند.

ماسك:
اشاره به نفاق و ريا كه ماهيّت زشت عمل را مي پوشاند.
پارچه سبز:
اشاره به پوشاندن رياكارانه آتشِ درون توسط رنگى مقدس.
آتش و درختان سوخته شده:
اشاره به حقيقت نفاق كه مثل آتشى زراعت را نابود مي كند.
نور خفيف (كه از ميان ابرها و غبارها تابيده):
اشاره به اينكه لطف و رحمت خداوند همچون نورى بر همگان مي تابد و اين غبارهاى سياه خود، ساخته اعمال بندگان است كه مانع رسيدن نور مي شود.

شيطاني با سكه‏ي در دست:
اشاره به انفاق رياكارانه و شيطاني‏
سكه آتشين:
اشاره به دوزخي بودن انفاق رياكارانه.
سبزه زاري كه مي‏سوزد:
اشاره به زراعت قومي كه بواسطه ستم بر خويشتن، مي‏سوزد و نابود مي‏شود.
شخصي با ماسكي بر چهره و آتشي در درون و چهره‏ي شبيه اسكلت و بدني از جنس سنگ:
اشاره به شخص رياكار كه بري پوشاندن چهره‏ي زشت و مرگبار خود، ماسكي بر چهره نهاده. او همچون سنگ، سخت و غير قابل انعطاف است و در سينه‏اش آتش دوزخي كه خود بر پا كرده است به پاست.

مشبه:
بذل و بخشش‏ها و انفاق‏هي رياكارانه‏ي كه تنها با در نظر گرفتن مقاصد دنيوي انجام مي ‏شود.
مشبه به:
بادي سرد و شديد كه كشتزارها را در مسير خود نابود و تباه مي ‏كند.
وجه شبه و توضيح:
منافقان و رياكاران (در اين آيه، يهوديان) گاهي اوقات بذل و بخشش و انفاق را وسيله اصلاح دنيي خود قرار مي ‏دهند و خيال مي ‏كنند كه با اين اعمال سعادتي را كسب كرده‏اند. اما انگيزه غير الهي اين افراد همچون بادي سرد و كشنده، كشتزار عمل آنها را مورد هجوم قرار داده و همه را نابود مي ‏كند. بايد توجه داشت كه اين اعمال رياكارانه همچون كشتزاري است كه در جي نامناسب و بي ‏موقع كشت شده باشد و به همين جهت به راحتي در معرض آن بادهي سرد و كشنده قرار مي ‏گيرد. منافقان رياكار اگر چه به اعمالشان چشم اميد دوخته‏اند تا وضع زندگي ‏شان بهبود يابد و به اهداف خود برسند، اما چون عمل فاسد نتيجه‏ي جز اثر فاسد ندارد، بهره‏ي از آن افعال عايدشان نمي ‏شود و تنها با به هدر دادن سرمايه‏شان بر خود ستم نموده‏اند.