- ساقي چراغ مي به ره آفتاب دار
- گو برفروز مشعله صبحگاه از او
-
واژه نامه
- ساقي :
در لغت كسي است كه آب يا باده دهد و در اصطلاح تصوف كـــنايه است از حق تعالي كه باده عشـــق و محبت خود به عاشقان خود دهد و ايشان را محو و فاني گرداند
- مشعله :
مشعـــل ، قـنديـل بزرگ و مشبـك پايه دار كه شبهـــا در جلو پادشاهان و اميران يا پيشـــاپيـــش عـــروس مي كشيدند
English Translation :
Saki! the (luminous) lamp of wine on the sun's path keep;
First Mesra Translation:
Say:-the torch of the morning enkindle-- from it.
Second Mesra Translation:
شرح بيت
**- ساقي ، چراغ شراب را در راه آفتاب نگاه دار; و بگو مشعل صبح را از آن روشن كن ،مشعله : مشعل ; و مشعله صبح كنايه از خورشيد است ،مي را به مناسبت سرخي و درخشندگي به چراغ تشبيه كرده ، به ساقي مي گويد اين چراغ را سر راه آفتاب نگه دار و به او بگو كه مشعل صبح را با آن روشن كند،مقصود اينكه مي چراغي است كه خورشيد بايد از آن كسب نور كند و جهان را روشن سازد، مقايسه شود با اين بيت ديگر از خود حافظ :به نيم شب اگرت آفتاب مي بايدز روي دختر گلچهر رز نقاب اندازمي توان گفت مضمون اين دو بيت حافظ مقتبس از مضمون اين بيت رودكي در قصيده معروف مادر مي اوست :آنگه اگر نيم شب درش بگشائي چشمه خورشيد را ببيني تابان**
