- غزليات عراقي است سرود حافظ
- كه شنيد اين ره دلسوز كه فرياد نكرد
-
English Translation :
The Ghazals of 'Irak are the songs of Hafiz:
First Mesra Translation:
This heart - consuming path, who heard, who lamentation-- made not.
Second Mesra Translation:
شرح بيت
**- سرود حافظ - آوازي كه حافظ مي خواند - كلمـات آن از غزلـهاي فخـرالـديـن عراقي است ; چه كسي اين آهنگ جانسوز را شنيد و متأثر نشد،عراقي : فخرالدين ابراهيم همداني عراقي شاعر و عارف معروف ، متوفي در 688 ق است ، مي گويد حافظ غزلهاي عراقي را به سرود و آواز مي خواند و كيست كه اين آهنگ محزون را بشنود و متأثر نشود،توجه حافظ به شاعر عارف غزل سرا، فخرالدين عراقي ، با انداك دقتي در خلال غزليات او ديده مي شود، چنانكه علامه قزويني متذكر مي شود و در غزلي كه با سليمي منذ حلت بالعراقي ،،، آغاز مي شود يـك مصـراع از فخـرالـديـن عراقي را تضمين كرده است ، نيز مي توان گفت كه ابيات زير حافظ با توجه به ابيات عراقي سروده شده است :حافظ :صبا وقت سحر بوئي ز زلف يار مي آورد دل شوريده ما را ز نو در كار مي آوردعراقي :صبا وقت سحر گوئي ز كوي يار مي آيد كه بوي او شفاي جان هر بيمار مي آيدحافظ:خمي كه ابروي شوخ تو در كمان انداخت به قصد جان من زار ناتوان انداختعراقي :به يك كرشمه كه چشمت برابروان انداخت هزار فتنه و آشوب در جهان انداختحافظ :به يك كرشمه كه نرگس به خودفروشي كرد فريب چشم تو صدفتنه درجهان انداختعراقي :سپاه عشق تو از گوشه اي كمين بگشود هزار فتنه و آشوب در جهان انداختاصطلاحات موسيقي در اين بيت ، مثل غزل و سرود و ره و فرياد، گواه بر اين هستند كه كلمه عراقي نيز به مفهوم كلمه در موسيقي ، يعني مقام عراق ايهام دارد، **
